Nou Vera, het is toch wel gecompliceerder dan je zo nonchalant zegt. Hoe diep ging je onderzoek?
– Ja, er zijn doven/slechthorenden die om die reden of door iets anders niet verstaanbaar kunnen spreken. Precies zoals dit hórenden kan overkomen.
– Nee, 06-stickers en QR-scanners zijn niet alom dekkend. De wereld is groter dan de werelden die jij kent. Er zijn horenden en niet-horenden en slechthorenden die daar niet mee overweg kunnen en om welke valide reden ook, geen mobieltje hebben.
– Inderdaad moet je als dove/zwaar slechthorende vaak regisseren hoe/waar te zitten. En ja, je bent dus de eeuwige lastpost, vooral in gebouwen waar je geen eigen werkplek hebt, maar elke dag moet zoeken naar een werkplek en samen zoeken naar de minst ongeschikte vergaderplekken en zo. Hoe komen ze er toch bij dat die dehumaniserende kantoren efficiënt zijn? Ben benieuwd hoe lang het duurt voor er zoveel doven/zwaar slechthorenden mondig geworden zijn, dat er gevochten gaat worden om die ene gunstige plek dan wel die paar gunstige plekken.
– O ja, een anekdote valt me in.
Het invalidentoilet werd verplicht gesteld in grote gebouwen. Op het werk van ca. 20 etages werd op de begane grond een invalidentoilet ingericht. Het was zo’n gebouw met ijzige airconditioning en ik kreeg onoverkomelijke problemen met koud water. Ging dus tijdelijk naar het invalidentoilet. Die ene rolstoeler trof dus een keer de deur op slot aan en vanaf toen was de deur op slot, zodat er geen anderen in konden. Dus voortaan een zijstap naar de balie gedaan om de sleutel op te vragen.
Gek hoe sommigen denken het alleenrecht te kunnen claimen. Nog gekker hoe directies serieus kunnen denken dat er 20 verdiepingen goed bediend zijn met één wc helemaal beneden. De mensen boven moeten dus net als kindertjes die leren op het potje te plassen, gewoon tig maal preventief naar beneden opdat ze nooit te laat arriveren. Later bleek er halverwege een 2e geïnstallerd te zijn. Nog steeds 10 etages omlaag moeten…
– Tja, die alarmsignalen. Een keer liepen er meerdere mensen een bepaalde kant op. Iemand zag me kijken en vroeg of ik mee ging. Heb wel vaker mensen als een kip zonder kop ergens mee zien lopen en die konden me desgevraagd niet zeggen wat er te zien was. Dus ik zei: Nee. En toen pas werd me verteld dat het alarm ging. Dus nee, de naaste collega’s aan het zelfde blok bureaus, hebben me niets laten weten voor ze vertrokken. En ik denk dat er het vooral deze twee mogelijkheden zijn waarop er een voortijdig einde aan m’n leven komt:
. overdag platgereden worden door politie/brandweer/ambulance die denkt zonder te kijken te kunnen racen want sirene & blauwlicht, met een nieuwe toevoeging: straat-racers die overal maling aan hebben
. ergens binnen niets merken van het alarm, waarbij degenen die het wèl merken snel vertrekken zonder mij te waarschuwen.
. Tja, zo is het leven blijkbaar. Ik ben nog steeds vol bewondering voor degenen die in het World Trade Gebouw heel wat meer trappen afliepen in de kortst denkbare tijd: ze waren zeer goed getraind op geordend ontruimingsaanwijzingen opvolgen. Maar wat met de invaliden? Daarover kan ik me geen nieuwsberichten herinneren.
– En last but not least: doof/slechthorend zijn, beschermt je niet tegen andere onplezierige aandoeningen. Menig dove is meervoudig gehandicapt en heeft meer voorzieningen nodig.