De gebarentaal die onder Afro-Amerikanen in Amerika wordt gebruikt, verschilt nog steeds duidelijk met de `blanke` standaard American Sign Language (ASL). Dat blijkt uit het eerste grote onderzoek naar de specifieke kenmerken van `Black ASL`.

Wat is hier aan de hand?!
Carolyn McCaskill, professor Dovencultuur aan de Gallaudet Universiteit, weet nog precies wanneer ze ontdekte dat ze blanke doven niet kon begrijpen. Het was 1968, ze was 15 jaar oud en zij en negen andere dove Afro-Amerikaanse studenten hadden zich net ingeschreven op een gemengde school voor doven. Toen de leraar begon te gebaren, wist McCaskill niet was ze zag. `Ik was met stomheid geslagen`, herinnert ze zich. `Ik dacht: "Wat is hier aan de hand?!"`

De gebaren die de blanke leraar gebruikte, waren totaal anders dan die McCaskill thuis gebruikte met haar dove broers en zussen, en die ze geleerd had op haar dovenschool, de Alabama School for the Negro Deaf and Blind. En het was niet zo dat de mensen op de nieuwe school onbekende woorden gebruikten, ze hadden simpelweg andere handbewegingen voor alledaagse woorden. En dat terwijl beide scholen slechts een paar mijl van elkaar vandaan lagen.

McCaskill moest dus geheel nieuwe gebaren leren voor simpele woorden als `schoen` of `school`. Ze begon `waarom` en `weet niet` met één hand te gebaren in plaats van met twee handen, zoals zij en haar Afro-Amerikaanse vrienden altijd deden. Ze kopieerde de gebaren, de handvormen, de locaties en de mondbeelden van haar blanke klasgenoten. En wanneer ze naar huis ging, schakelde McCaskill weer terug naar haar oude manier van communiceren.

Onderzoek naar `Black ASL`
Vijf jaar geleden begon McCaskill, samen met drie collega-onderzoekers, met haar onderzoek naar `Black ASL`. Het intrigeerde haar dat beide gebarentalen naast elkaar zijn blijven bestaan en geëvolueerd. Zelfs op de Gallaudet Universiteit onderscheidt de gebarentaal van de blanke studenten zich van de Afro-Amerikaanse studenten.

McCaskill richtte zich in haar onderzoek op de verschillen in structuur en grammatica tussen standaard ASL en Black ASL. Haar onderzoek is te vergelijken met de manier waarop taalkundigen Neger-Engels hebben geanalyseerd. McCaskill en haar onderzoeksteam ontdekten dat Black ASL een rijke gebarentaal is, dat apart van het `blanke ASL` is ontstaan en waarin voortdurende de invloed van het oude Neger-Engels weerspiegelt wordt.

In 2011 werden alle resultaten van het onderzoek gepubliceerd in het boek `The Hidden Treasure of Black ASL`. De onderzoekers willen wel benadrukken dat Black ASL niet gezien moet worden als een vorm van `slang`, een soort straattaal. Black ASL ligt waarschijnlijk zelfs dichterbij de gebarentaal die Thomas Hopkins Gallaudet gebruikte, toen hij de eerste Amerikaanse dovenschool stichtte in Hartford in 1817, dan de huidige standaard ASL.

Lees het volledige (Engelstalige) artikel op website van de Washington Post.

Bron: Washington Post