Op haar blog Ongehoord schrijft Marieke over haar ervaringen als slechthorende. Herkenbare situaties en leuke anekdotes worden met een vlotte pen beschreven. Deze keer vertelt Marieke over haar grote, mauwende kater.

Mauwerd

Onze kater is enorm lui én enorm groot. Het liefst ligt hij bij vriend op schoot, omdat de mijne te klein is. Alleen als ik languit op de bank lig, wil hij het nog wel eens bij mij proberen. Met zijn kop half begraven in mijn nek en zijn achterpoten over mijn knieën past dat net. We noemen hem liefkozend Lobbes. Of Levend Dekentje, waarbij de verkleinvorm vooral wordt toegepast vanwege het feit dat het liefkozend is bedoeld. Hij is nu eenmaal niet klein.

Zoals gezegd hangt deze halve sneeuwtijger het liefst op de schoot van vriendlief, vooral als die aan zijn bureau zit te schrijven. Dan komt Lobbes meteen aangehobbeld. Om zacht mauwend zijn verlangen kenbaar te maken. Als antwoord draait V. zijn stoel uitnodigend in zijn richting, waarop de kater met een nogal onhandige maar gelukzalige plof op zijn bovenbenen belandt.

De eerste paar keren vond V. het nog best, schrijven met Lobbes op schoot. Totdat hij last van zijn rug en schouders begon te krijgen. Want Lobbes neemt zoveel ruimte in beslag dat V. zijn stoel niet meer zo lekker kan aanschuiven. Er zit een berg kat tussen. En voorovergebogen tikken werkt niet erg ontspannend voor zijn nek- en schouderspieren. Laat staan dat het bevorderlijk is voor zijn inspiratie. Daarom wisselt V. het nu af. De ene keer mag Lobbes op zijn schoot en neemt V. genoegen met het kijken naar filmpjes op YouTube. De andere keer is het V.’s schrijfbeurt en moet Lobbes genoegen nemen met een andere ligplaats.

Lobbes is daar vanzelfsprekend niet zo blij mee, als V. verschijnselen van Oost-Indische doofheid vertoont. En bij gebrek aan beter uit hij zijn mauwtjes aan de overkant van het bureau, waar ondertekende zit te tikken. Dan maar een minischootje voor deze ene keer, denkt hij. Hij moet toch wat.

Maar ondertekende hoort zijn lieflijke mauwtjes óók al niet. Daarom gaat hij uit pure frustratie harder mauwen. En nog harder. Uiteindelijk mauwt hij uit volle borst. En zowaar, dat helpt! Ze kijkt op! Hoppa, met een lome lompe sprong nestelt hij zich lekker op haar benen. Tis wat krapjes, maar het gaat. Zolang ze allebei maar hun buik inhouden.

Tot zover alles goed en wel, maar inmiddels zijn we ruim twee maanden verder. En is Lobbes van een beschaafde mauwerd veranderd in een kat die zich qua stemvolume kan meten met die van een bekende operazanger. Vrienden die langskomen horen zijn lied met stijgende verbazing aan. De buurman informeert of “die kat soms hardhorend is”. En wij vragen ons vertwijfeld af hoeveel méér decibellen Lobbes in vredesnaam nog gaat produceren teneinde zijn dove en Oost-Indisch dove baasjes iets duidelijk te maken.

Aangezien er aan mijn gehoor weinig kan worden verbeterd, is er maar één oplossing. Vriendlief zal vanaf nu te allen tijde zijn schoot beschikbaar moeten stellen. Of het hem nu uitkomt of niet. En misschien, héél misschien, dat Lobbes dan weer een beschaafd mauwerdje wil worden… (Waarbij de verkleining wederom puur liefkozend is bedoeld.)

Lees alle verhalen van Marieke op haar weblog. Marieke heeft recent ook in Flair gestaan. Heb je het gemist? Bekijk het interview dan hier.