Doris heeft al een tijdje last met haar oren, ze hoort niet echt goed. Ze heeft nu twee keer oorbuisjes gehad en dat heeft een gunstig effect gehad op haar oorontstekingen, ze heeft minder last van vocht achter het trommelvlies. De verwachting was ook dat het gehoor dan weer goed zou zijn. Maar we hadden nog steeds het idee dat ze het niet altijd even goed hoorde. Gisteren is daar de definitieve bevestiging op gekomen, na de zoveelste test bij het Audiologisch Diagnostisch Centrum.

Ze heeft ook gehoorverlies vanuit het binnenoor, de trilhaartjes in het slakkenhuis werken niet zo goed als ze zouden moeten doen. Hier kan ze niet overheen groeien en ze zal altijd slechthorend blijven. Ze krijgt hoorapparaten en tests in hoeverre ze een achterstand heeft opgelopen. Eventueel krijgen we ook ambulante hulp op school (rugzakje) zodat ze op haar eigen basisschool kan blijven. Dat ziet er tot nu toe wel gunstig uit, gelukkig wel anders zou ze iedere dag naar Amsterdam moeten om naar school te gaan.

Het gekke is dat we het eigenlijk wel verwacht hadden maar als het zo wordt bevestigd en hardop uitgesproken komt het toch als een klap. Vooral gisteren was ik er heel verdrietig van, mistte toen mijn moeder ook heel erg omdat dit niet meer met haar kan delen. Vandaag zie ik het wel weer wat zonniger in maar er gaan nu wel veel dingen op zijn plek vallen, zoals het door alles heen slapen. Je kan een kanon naast haar bed af laten gaan maar ze slaapt dan rustig door.

En vanmorgen was ik er nog even bij toen alle kleuters en groep 3 in de middenruimte zaten voor het Sinterklaasverhaal. Ik zag duidelijk dat een groot deel langs haar heen gaat en eerlijk gezegd breekt dan wel je hart een beetje… Gelukkig heeft ze een juf die het allemaal goed opvangt en we zitten in het goede traject dus hopelijk gaat ze het nieuwe jaar beter horend in.

Inge