Onder water kun je niet ver kijken, maar wél ver horen. Walvissen, dolfijnen en bruinvissen zijn onder water aangewezen op hun gehoor. Ze communiceren onderling via lage tonen – een bruinvis wordt wel zeevarken genoemd omdat je hem kunt horen knorren.

Hoge tonen worden gebruikt voor oriëntatie en om prooien op te sporen. “De toenemende geluidshinder op de Noordzee kan het leefpatroon van zeezoogdieren verstorene vissoorten erg gevoelig voor geluidshinder zijn, vooral soorten met een zwemblaas. Die kan in extreme gevallen door resonantie knappen en dan is de vis dood.Stichting Pontem, het Nederlands Gebarencentrum en Viataal, in samenwerking met Mercis Publishing bv. Het project werd mogelijk gemaakt met financiële steun van het Fonds Nuts-Ohra, het Innovatiefonds Zorgverzekeraars en Viataal.