Ervaringsverhaal Stefanie: ‘Ik ben heel erg blij met mijn beslissing’
Stefanie is 34 jaar en heeft sinds 4 jaar een MED-EL cochleair implantaat. Nu omarmt ze haar gehoorverlies en draagt ze haar apparaten met trots, maar dat is niet altijd zo geweest. Toen Stefanie met 5 jaar haar eerste hoortoestellen kreeg kwam ze in een moeilijke schooltijd terecht. Leerkrachten die haar gehoorverlies niet serieus namen en klasgenoten die haar pestten. Gelukkig vond Stefanie veel steun bij haar twee beste vrienden en familie, maar het pesten heeft dusdanig veel invloed gehad dat ze zich voor haar gehoorverlies schaamde. Ze wilde dan ook geen CI toen haar gehoorverlies verder achteruit ging.
Door de komst van haar kinderen dacht Stefanie steeds meer na over de gevolgen van haar gehoorverlies. Wat zou er gebeuren als haar andere oor ook achteruit zou gaan? Dit gaf haar de kracht om voor een CI te gaan.
Nu, 4 jaar later, staat ze er nog steeds versteld van hoe goed ze kan horen met haar CI. Ze praat graag over haar gehoorverlies en vindt het leuk als mensen haar vragen wat ze achter haar oor draagt. Ze neemt altijd de tijd om het uit te leggen en op deze manier te vertellen over het wonder en de technologie achter de CI.
Dit is het verhaal van Stefanie. Wilt u meer lezen? “Ik ben heel erg blij met mijn beslissing” – Stefanie’s CI verhaal – The MED-EL Blog (medel.com) Bezoek dan onze website of naar onze informatiebijeenkomst 18 november a.s.
Meer weten?
Wilt u meer weten over Cochleaire implantaten, laat u dan goed voorlichten op 18 november een van onze online informatiebijeenkomsten voor CI. Wilt u meer weten over MED-EL en op de hoogte blijven van nieuwe ontwikkelingen, neem dan eens een kijkje op onze website, of volg ons op Facebook en Instagram. Wil je in contact komen met een ervaringsdeskundige, kijk dan eens op ons HearPeers platform.
Delen
Reacties
Wat een mooi interview, het raakt mij als moeder van een kind met soortgelijk gehoorverlies. Onze dochter van 13 heeft vanaf haar geboorte boortoestellen, sinds haar 5e voldeed het ene niet meer omdat haar gehoor achteruit ging. Wij hebben toen (voor haar) besloten tot een CI, maar die heeft ze nooit met plezier gedragen. Sinds twee jaar gebruikt ze alleen nog haar toestel. Ik realiseer me opnieuw dat ons kind een handicap heeft die nooit overgaat, en dat ze nog weg te gaan heeft in het omarmen ervan.