André: ‘Ik kon al snel woorden en klanken onderscheiden’
Het is precies een jaar geleden dat de slechthorende André van Nifterik een cochleair implantaat (CI) kreeg. Zijn gehoor was in de jaren daarvoor zo achteruit gegaan dat hij zelfs met de krachtigste hoortoestellen niet verder kwam dan 45% spraakverstaan. Dankzij zijn CI is er een hoop verbeterd: ‘Bij één van de gehoortesten met mijn CI had ik zelfs een score van 95%. Dat vond de logopediste zó goed, dat ze niet wist hoe snel ze dit aan de audioloog moest vertellen.’
‘Ik had al lichte gehoorproblemen toen ik een jaar of twaalf was’, vertelt André. ‘Maar mijn gehoor is daarna steeds meer achteruit gegaan. Rond mijn twintigste kreeg ik mijn eerste hoortoestellen aangemeten. Daar kon ik lange tijd mee uit de voeten, maar op een gegeven moment was mijn gehoor zo slecht, dat ik niets meer verstond. Ik kon niet meer meepraten op feestjes of andere grote gezelschappen. Ik raakte in een isolement.’
Ook op zijn werk had André last van zijn gehoorverlies. ‘Ik voerde weliswaar nog zakelijke gesprekken, maar ik vond het zo frustrerend om alsmaar om herhaling te vragen. Ook met mijn collega’s werd het steeds lastiger. Als je niet de onderlinge grapjes kunt horen en je ziet iedereen lachen, dan val je toch een beetje buiten de boot. En dan kan je wel vragen om het grapje te herhalen, maar dan is de lol er wel vanaf. Al met al heeft een slecht gehoor veel impact op mijn leven gehad.’
In zijn vrije tijd is André regelmatig te vinden op de bowlingbaan. Een uit de hand gelopen hobby, waarmee hij het inmiddels tot de Nederlandse selectie van de Koninklijke Nederlandse Doven Sport (KNDSB) heeft geschopt. Omdat hij bij de KNDSB sport, ontmoette hij verschillende mensen met een CI. ‘Ik wist alleen niet dat ik hier zelf ook voor in aanmerking kon komen. Maar bij de laatste gehoormetingen vroeg zowel de kno-arts als de audioloog van de Auris of een CI niet iets voor mij was.’
Leren van ervaringen van andere CI-gebruikers
Om zoveel mogelijk informatie te vergaren, bezocht André onder andere een CI-informatiebijeenkomst van Advanced Bionics, waardoor hij een belangrijke stap in zijn keuzeproces kon zetten. ‘Het belangrijkste van deze bijeenkomst vond ik het contact met mensen die reeds een CI hadden en bereid waren om hun ervaringen te delen. Dat heeft mij echt enorm geholpen. Met deze bijeenkomst en het inwinnen van zoveel mogelijk achtergrondinformatie, was ik klaar om te starten met het CI-traject. Bovendien wist ik dat ik met hoortoestellen geen verbeteringen meer zou krijgen. Dat maakte de keuze ook een stuk simpeler.’
Op 13 april 2016 werd André geopereerd en in mei werd hij ‘aangesloten’. Toen kon hij beginnen met revalideren en opnieuw leren horen. ‘In het begin was alles nog vrij zacht ingesteld , maar ik kon al wel woorden en klanken onderscheiden. Het geluid werd steeds sterker opgevoerd. Eigenlijk verliep de hele revalidatieperiode heel voorspoedig. Na een paar werken hoorde ik met mijn CI al veel beter dan ik met mijn hoortoestellen hoorde. Op een gegeven moment kwam ik met de gehoortrainingen regelmatig boven de 90% spraakverstaan uit. Dat is enorm goed. Maar ik trainde ook wel elke dag. Met mijn ouders en familieleden, die mij enorm goed hielpen. En als ik alleen in de auto zat, las ik alle verkeersborden hardop, om te kijken hoe goed ik mezelf kon horen. Ik haalde alles eruit wat erin zat.’
Nieuwe geluiden
‘Ik kan wel zeggen dat er een wereld voor mij is opengegaan dankzij mijn CI. Letterlijk, doordat ik weer geluiden hoor die ik lang niet meer heb gehoord. Zoals de vogels die zingen, dat vind ik echt het allerleukste geluid. Maar ik ontdekte ook dat veel dingen geluid maken waar ik nooit bij stil stond. Zoals het waarschuwingspiepje wanneer ik mijn gordels nog niet om heb of al die geluidjes die mijn telefoon en computer maken. Geweldig. Verkeersgeluid en windgeruis mag wat mij betreft wel wat minder. Daar moest ik aan begin erg aan wennen.’
‘Ik heb ook geprobeerd om weer te telefoneren met mijn CI en dat gaat, zeker in combinatie met de Roger Pen (draadloze accessoire van Phonak, red.) erg goed. Wanneer je alleen belt met je CI, moet je de luidspreker van het telefoontoestel heel goed bij de microfoon van het CI houden en heb je toch iets meer last van omgevingsgeluiden. Telefoneren met de Roger Pen heeft daarom voorkeur, omdat het geluid dan rechtstreeks wordt overgebracht naar mijn CI en hoortoestel.’
Meedoen aan gesprekken
Niet alleen door het horen van alle nieuwe geluiden, maar ook in zijn sociale leven veranderde er veel voor André . ’Met mijn CI kan ik weer vrij normaal deel uit maken van gesprekken en vergaderingen. Ik hoef mensen niet meer per se aan te kijken om te kunnen liplezen en het gesprek te kunnen volgen, dat gaat nu gewoon. Rumoerige omstandigheden blijven soms nog wel lastig. Maar ik kan hoe dan ook veel beter meekomen dan vóórdat ik een CI had. Daar gaat het om. Al met al ben ik ontzettend blij met mijn CI. Het bevalt me uitstekend!’