In Uganda – Herkenning

Het is alweer even geleden dat ik een column geschreven heb. De hoogste tijd om weer iets te delen van mijn ervaringen in Uganda.

En dat is precies wat ik onlangs ook in Nederland kon doen! Samen met mijn vriend was ik anderhalve maand in Nederland. Om even tot rust te komen, om familie en vrienden te bezoeken, maar ook om meer van het werk van onze stichting Signs of Hope te delen met de mensen in Nederland.

Meer dan voorheen had ik ook de gelegenheid om over ons werk te vertellen aan dove mensen. Allereerst was er de uitnodiging van de Nederlandse Christelijke Bond van Doven (NCBD), die de komende jaren ons financieel gaan ondersteunen. Daarna kwam ook een uitnodiging om bij de Gelderhorst iets van het werk te laten zien aan de bewoners.

Al met al waren dit bijzondere momenten voor mij. Allereerst was het fijn om weer vele bekenden te ontmoeten. Ik heb, voor ik zeven jaar geleden naar Uganda verhuisde, zestien jaar als tolk Nederlandse Gebarentaal gewerkt. Dus heb ik her en der contacten opgedaan. Fijn dus om weer bekende gezichten te zien.

Maar wat het ook heel bijzonder maakte, was de herkenning die ik op de gezichten van de mensen zag toen ik mijn verhaal deelde. Oudere doven in Nederland weten wat het betekent om lang in een internaat te verblijven en niet vaak naar huis te gaan. Hoe het lastig kan zijn om thuis te communiceren met familie die maar weinig of geen gebaren kent.

Er waren ook verschillen. Ook vroeger al hadden de leerlingen in Nederland wel voldoende lesmaterialen tot hun beschikking. Bij ons in Uganda is dat helaas vaak niet het geval.

Het meeleven door de vele vragen die er gesteld werden, maar ook de spontane inzameling die er bij de Gelderhorst geregeld werd, waren hartverwarmend. Bemoedigd door deze ontmoetingen ben ik weer terug naar Uganda gegaan. De komende maanden hoop ik jullie weer wat meer te vertellen over alle bijzondere ervaringen hier.

Mijn naam is Famke (Nakimuli) Wildeman, 42 jaar. Sinds de zomer van 2016 woon ik in Uganda. Ik werk daar als vrijwilliger op een school, Hand in Hand Special Needs Education Center in Mukono, waar dove en horende kinderen samen les krijgen. Ik geef les en ik zoek sponsors voor dove kinderen uit armere gezinnen. Ook onderhoud ik contacten met de tolken Gebarentaal. Zie voor meer info over mijn stichting Signs of Hope: www.signsofhope.nl, Facebook en Instagram