In Uganda: Een nieuwe school

26-02-2025

Veranderingen zijn voor niemand makkelijk. En dan al helemaal niet als je een doof meisje bent in Uganda en in een omgeving leeft waar de familie maar beperkt gebarentaal kent. Het is dan moeilijk om een kind voor te bereiden op een ingrijpende verandering: de overstap naar een nieuwe school.

Eén van onze sponsorkinderen zat al jaren op één van de grotere dovenscholen, maar we zagen dat ze niet goed mee kwam. Het lukte haar nog niet goed om te leren lezen en schrijven, en ze uitte zich ook maar weinig via gebarentaal.

Kleinere klassen

Op de school waar ze de afgelopen jaren heeft gezeten, zijn de klassen groot en is het vaak niet goed mogelijk om de kinderen die niet goed meekomen extra ondersteuning te geven. Daarom hebben we met de familie overlegd dat het beter zou zijn om over te stappen naar de school waar ik nu ook werkzaam ben. Hier zijn de klassen kleiner en zijn er meer kinderen die persoonlijke aandacht nodig hebben. Het lijkt dus een goed idee om haar naar deze school te laten overstappen. De familie is het ermee eens. Gelukkig blijkt er op de school nog plek en dus kan ze komen.

Tranen

Op de bewuste dag trekt dit meisje blij haar schooluniform aan. Ze heeft zin om weer naar school te gaan. Het leren gaat weliswaar niet goed, maar ze voelt zich er wel thuis en heeft er vriendinnetjes.
Dan blijkt dat ze na een lange reis aankomt bij een andere school. Het duurt even, maar dan komen de tranen. Ze lijkt zich te beseffen dat ze ineens naar een andere plek is gebracht, die ze niet kent. Ze kent mij, ze kent een ander meisje dat eerder dezelfde overstap heeft gemaakt… Maar verder is alles nieuw en onbekend. En dus komen de tranen.

De eerste vriendschappen

Ik neem haar bij de hand en breng haar in een klas. Daar zijn de kinderen meteen nieuwsgierig en bieden haar een zitplek aan. Ze vragen naar haar naamgebaar, dat ze laat zien. En alle kinderen stellen zich voor. De tranen zijn al snel verdwenen en een glimlach komt ervoor in de plaats.
In de pauze zijn er weer andere kinderen die zich over haar ontfermen en de eerste vriendschappen ontstaan. Als ze in de slaapzalen een bed mag kiezen, zegt één van de nieuwe vriendinnen: ‘Ik slaap hier, dus als je die kiest, slaap je vlak bij mij.’ De keuze is dan al snel gemaakt.

Goede keus

De overstap naar een nieuwe school is natuurlijk een grote verandering. Maar zo te zien komt ze er wel. We hopen dat ze hier ook tot leren zal komen. Een grote overgang is het zeker, maar hopelijk kunnen we straks zeggen: het was een goede keus!

Famke te midden van vier kinderen, iedereen lachtMijn naam is Famke (Nakimuli) Wildeman, 44 jaar. Sinds de zomer van 2016 woon ik in Uganda. Ik werk daar als vrijwilliger op een school, Hand in Hand Special Needs Education Center, in Mukono, waar dove en horende kinderen samen les krijgen. Ik geef les en ik zoek sponsors voor dove kinderen uit armere gezinnen. We werken toe naar de bouw van een nieuwe dovenschool, zodat meer dove kinderen in Uganda naar school kunnen. Zie voor meer informatie over mijn stichting Signs of Hope: www.signsofhope.nl, FacebookInstagram en LinkedIn.


Doof.nl maakt gebruik van cookies.

Doof.nl gebruikt vier soorten cookies.

Lees meer

Deze cookies zorgen ervoor dat de website goed werkt.

Lees meer

Op onze website staan YouTube-filmpjes. Wanneer je deze wilt afspelen, dan moet je de cookies accepteren. YouTube slaat dan cookies op op jouw computer.