Column Margriet: Polarisatie

Gaan we nu net als de vorige keer klappen voor alle mensen die coronapatiënten verplegen? Of al die mensen die extra inzet geven? Gaan we nu net als de vorige keer vele mensen trakteren op bloemen die nog in een kas staan?

Gaan we net als de vorige keer de buren helpen, boodschappen voor elkaar doen? Weer een extra gevoel van community-zin ontwikkelen? Gaat Hugo De Jonge weer zeggen dat mensen in de zorg een bonus krijgen, om dat vervolgens heel erg uit te kleden? Wat gaan we trouwens tegen de zorg zeggen? Dank je wel? Dank je wel dat je met gevaar voor je eigen leven mij verzorgt?

Gaat de horeca het trekken, bestellen we massaal afhaalmaaltijden? Trekt de evenementensector dit? De kermissen, blijven die wel open? Wat gaat dit met de economie doen? Blijf jij je baan houden?

Gaan we weer massaal thuiswerken? Nemen we anderhalve meter afstand goed in acht en dragen we mondkapjes zonder dat het bij de wet verplicht is? Wassen we onze handen nog steeds schraal en volgen we de opgedragen regels? Of wachten we tot alles bij wet is geregeld?

Ik heb er een treurig gevoel over, de polarisatie groeit. De tegenstellingen worden groter en groter. De ene denkt dat Covid-19 een verzinsel is om ons af te leiden van andere afschuwelijke zaken, zoals macht en pedofilie. De ander vindt het een griepje, daar overlijden mensen ook aan. De NOS is er om ons te indoctrineren, alhoewel ik wel graag zou zien dat in actualiteitenprogramma’s er wat meer voor- en tegenstanders te zien zouden zijn.

Weer een ander vindt dat we beperkt worden in onze vrijheid. Dat ligt er natuurlijk wel aan hoe jij vrijheid interpreteert. Ik ben nog steeds vrij, ook al zit ik thuis. Ik schrijf blogs (die in China gelezen worden, wie zal dat zijn?), ik mag mijn ongezouten mening geven, ik kan zelfs iets naars over Rutte zeggen als ik dat wil… dus wat is beperken van vrijheid?

Natuurlijk ligt het voor onze kinderen en jongeren heel anders. Die ervaren vrijheid als naar buiten gaan en elkaar ontmoeten. Die ervaren alles nu als beperkt, en ze worden natuurlijk ook beperkt. Kijk eens naar onze studenten die nog steeds via internet hun scholing krijgen. Geen gezellige gezamenlijke etentjes als je ergens alleen op kamers zit, etc. De kinderen die geen verjaardagsfeestjes kunnen geven of visite mogen ontvangen. En zo zijn er vele voorbeelden, dat is hun vrijheid.

Op het moment dat ik dit schrijf hoor ik net dat in Den Bosch honderden demonstranten een mars lopen tegen de Coronawet, zonder afstand te houden of mondkapjes te dragen. Hoeveel besmette mensen zouden daar bij lopen die nu anderen besmetten? Gelukkig is het buiten…

De verschillen in de groepen wordt steeds venijniger. Ik heb begrepen dat er al relaties stuk gegaan zijn, er ruzies in vriendengroepen zijn ontstaan. Sociologen verwachten dat er nog hele nare dingen gaan gebeuren door kleine groepen en individuen die dit weer aangrijpen om hun gelijk te halen of hun perverse wijze van protesteren ten toon te stellen.

Hoe komt het toch dat wij zo’n eigenzinnig volkje zijn? In vele landen op de wereld dragen mensen al maanden mondkapjes, maar wij willen eerst bewijs zien of het wel of niet werkt. Alsof al die miljoenen mensen allemaal achterlijk zijn. Waarom gaan wij bij elke maatregel in discussie of het wel of niet moet, of er geen uitzonderingen zijn? Natuurlijk, als het jouw bedrijf hard raakt dan wil je dat niet, nee, dat snap ik. Het recht op demonstratie hebben we de laatste maanden veelvuldig gebruikt, liefst zonder mondkapje en afstand houden. De kerken zitten vol – geen mondkapje, zingen, en denken dat God hen wel beschermt (ik hoop dat ik niemand kwets). Zouden deze mensen wel door een arts geholpen willen worden? Een plekje op de IC willen krijgen om hun leven te redden?

Mijn hart gaat uit naar alle mensen die inmiddels een geliefde hebben verloren aan dit virus. Mijn hart gaat uit naar alle mensen die met gevaar voor eigen leven andere mensen helpen. En dat gaat verder dan alleen in het ziekenhuis.

Mijn hart gaat uit naar degenen die hun baan kwijtraken, hun levenswerk zien kapot gaan. Ik leef zeker mee. Maar ik ben ook heel egoïstisch: ik wil geen corona. Ik ben de doelgroep bij uitstek; onderliggende nare ziektes, overgewicht door medicatie, geen optimale natuurlijke weerstand. Ik kom niet op de IC, wil dat trouwens ook niet. Ik wil ook niet naar het ziekenhuis, maar de kans dat ik hieraan overlijd is groot. En kijk… dát wil ik nou graag nog wat uitstellen. Maar jij, degene die denkt dat het flauwekul is, brengt mij en mijn lotgenoten in gevaar. Want ach, het is maar een griepje en daar sterven elk jaar mensen aan.

Wie ben ik, Margriet van Loon, wonende in Waalwijk…. sinds enkele jaren chronisch ziek en in de WIA/IVA…doet graag vrijwilligerswerk. Gebruikt haar ziek zijn om positieve bijdrage te leveren aan veranderingen in de gezondheidszorg, of aan de medemensen in hun natuurlijke woonomgeving. Wil graag wat beteken voor mensen met Tinnitus of hyperacusis…weet dat er wél mee te leven is, niet altijd makkelijk maar zeker mogelijk…. ervaringsdeskundige, slechthorend maar met hoortoestellen zeker te doen, ras optimist die af en toe pessimistisch is…levensgenieter, humor, of had ik dat al gemeld?