Column Margriet: Negativiteit

De eerste vaccinaties zijn gezet, natuurlijk geeft de pers daar aandacht aan. Vandaag viel het me op dat veel mensen er vooral negatief op reageren. Dat is een trigger voor mij, ik merk zelfs dat ik er een beetje boos om word.

‘De aandacht van de pers is niet goed!’, ‘Waarom worden de koning en koningin niet als eerste gevaccineerd?’ en ‘Je ziet zo dat wij proefdieren zijn.’ Dit soort dingen verschijnen online. Het ergste van alles vind ik dat we elkaar proberen te overtuigen. Nou ja, dat doen met name de tegenstanders. Sommigen zeker met goede argumentatie die geldt voor hun situatie, maar anderen oordelen over mensen met onderliggende ziektes wat allemaal hun eigen schuld zou zijn. De volgende denkt dat we allemaal gechipt worden en er zijn zelfs mensen die denken dat deze injectie ons doodt, om de overbevolking tegen te gaan.

Het is opvallend om te zien hoe zelden iemand iets positiefs schrijft. Het lijkt wel alsof je je moet verdedigen zodra je je laat vaccineren. Als je al een reactie geeft, word je afgemaakt met niet mis te verstane woorden… beledigend, onder de gordel. Dus daar leer je snel van, tenminste… ik wel.

Persoonlijk vind ik dat iedereen zijn gezonde verstand moet gebruiken. De situatie waar je in zit, wel of geen onderliggende ziekte, overgewicht (ook al zoiets om lekker negatief over te schrijven en vooral de dikkerds zijn daar zelf de oorzaak van. Nooit gehoord van overgewicht door medicatie, het missen van een hormoon ofzo… nee, hoor, eigen schuld); je leeftijd, waar sta jij in het leven, je beroep… allemaal overwegingen die je mee mag nemen in je denken.

Voor mij ligt het echt anders. Ik heb overgewicht (en niet zo’n beetje ook, door medicatie helaas), meerdere onderliggende ziekte en ben inmiddels 64 jaar oud. Ik laat mij vaccineren, ik neem de eventuele bijwerkingen op de koop toe. Alles beter dan aan Covid te overlijden. Overigens kom ik niet op de IC, daar kies ik zelf voor, dus geen triage door mij. Het duurt op zijn vroegst nog tot maart, dus blijf ik zoveel mogelijk in mijn bubbel.

Maar terug naar het onderwerp, negativiteit. Ik weet het niet, zijn de lontjes werkelijk korter door de situatie rondom corona? Of was dit altijd al (latent) aanwezig bij de mensen? Waarom reageren we zo negatief op welke berichtgeving dan ook? Zelfs als iemand een mooie geldprijs wint, had dat beter ‘verdeeld kunnen worden over meerdere mensen’. Zou men ook zo reageren als zijzelf die prijs hadden gewonnen?

Onze regering is slecht, Nederland is een verrot land, sommigen hebben het over dictatuur en anderen vergelijken het met de Tweede Wereldoorlog (dat vind ik echt not done!). De volgende ontkent het bestaan van het virus of vindt het maar een griepje. Er is naar mijn idee nog nooit zoveel gedemonstreerd als in het afgelopen jaar. Er zijn telkens demonstraties waar de anderhalve meter niet wordt gerespecteerd, geen mondkapjes worden gedragen (want dat is ook onzin, zegt men, over de hele wereld lopen mensen met mondkapjes, maar die zijn dus allemaal achterlijk?). Je moet er toch niet aan denken dat jouw geliefde, broer, zus, vriend of vriendin mee-demonstreert en jou besmet met het coronavirus?

Ik kom er niet uit: waarom voeren de negatieve reacties (die vaak heel heftig en over de grens zijn) zo de boventoon? Hoe komt het dat mensen zo negatief reageren? Zijn ze boos, voelen ze zich niet gehoord? Ik weet het niet, jij wel?

Ik ben een grote voorstander van open discussie met respect voor elkaars mening. Ik ken diverse mensen in mijn omgeving die zich, vanwege voor henzelf goede redenen, niet laten vaccineren. Ik heb daar respect voor. Waar ik slecht tegen kan is de Broodje Aap-verhalen die rondgaan, de reacties die echt bedoeld zijn om elkaar bang te maken.

Voor mij mag het allemaal een stuk liever, op deze manier werken we polarisatie alleen maar in de hand. Er gaat al een week een foto van Hugo de Jonge rond, waarin hij geïnjecteerd zou zijn met een dopje op de spuit…. Het vaccin was toen nog niet in Nederland, maar het werd wel massaal gedeeld…. Waar blijft het gezonde verstand?

Het voordeel van negativiteit voor mij is dat ik zelf alles een stuk positiever ga zien. Ik wil me er niet boos om maken (dus schrijf ik een blog en ben ik het kwijt). Ik heb er immers geen invloed op. Daarom sluit ik deze column graag af met wat positiviteit:

● Nog een maand of drie en het is lente! Dan komen de bolletjes weer uit, en krijgen de meeste mensen weer een beter humeur.

● In april hoop ik ‘gewoon’ 65 jaar te worden, wie had dat gedacht?! In mijn hoofd ben ik al plannen aan het maken.

● De verwachte sneeuw is uitgebleven. Minder leuk voor de kinderen, maar wel heel fijn voor mij.

Ik wens jou een fijne dag!