Hoe harder een haan kraait, hoe makkelijker hij aan een partner komt. Dus hij zet het luidkeels op het kraaien, logisch. Maar, met dat kraaien produceert hij nogal wat decibellen. Hoe kan het dan dat hij daar zelf niet doof van wordt? Onderzoekers uit Antwerpen en Gent zochten dit uit.

Wanneer een haan kraait, kan hij geluid produceren tot wel 140 decibel. Ter vergelijking: een mens kan zonder schade tot 80 decibel aan geluid verdragen. Alles daarboven kan zorgen voor (blijvende) gehoorschade. Ga dus nooit met je oor naast een kraaiende haan zitten. Kippen daarentegen produceren met hun gekakel zo’n 70 decibel. Je zou zeggen dat een haan doof wordt van zijn eigen gekraai. Daar blijkt de natuur een stokje voor gestoken te hebben. In een hanenoor zit namelijk een speciaal klepje dat dichtklapt wanneer de haan zijn snavel wijd opendoet. De externe gehoorkanalen worden afgesloten waardoor de gehoorgang van meneer beschermd wordt voor gehoorschade.

De wetenschappers van de Universiteit Antwerpen en Gent denken dat deze ‘oorpluggen’ bij hanen te maken hebben met een natuurlijk selectieproces. Hoe harder de haan kraait, hoe meer kans dat hij de leider wordt van een groep hennen. Het vermoeden bestaat dat de sterkste haan een beter beschermd gehoor heeft dan andere hanen.

Wanneer je een haan hoort kraaien, dan kan dat verschillende redenen hebben. Vroeger dacht met dat de haan kraaide om een nieuwe dag aan te kondigen. Maar hanen kraaien ook ‘s nachts. Dit doen ze wanneer ze schrikken. Van geluid, een bewegend object, van licht. Hij geeft daarmee een signaal af naar zijn harem kippen. Wanneer een andere haan zijn hennen probeert te stelen, zet de haan het ook luidkeels op een kraaien om hem te verjagen.

Bron: VRT nieuws