Met de invoering van de participatiewet op 1 augustus 2014 kunnen alle leerlingen, ook met een specifieke onderwijsbehoefte, naar een school van eigen keuze. Deze wet brengt een zorgplicht met zich mee. Dat betekent dat de school ervoor moet zorgen dat er onderwijs wordt aangeboden die past bij de behoefte van het individuele kind. Max (10) zit op een reguliere basisschool en is doof. Hij heeft twee cochleair implantaten (CI’s) waarmee hij redelijk kan horen, maar ter ondersteuning zit er toch een tolk gebarentaal in de klas.
Max is niet de enige leerling in die klas die doof is, er zitten nog vijf dove en slechthorende kinderen in zijn klas. ‘Ik ben doof en kan andere mensen niet goed verstaan, daarom draag ik een CI. Als er iets grappigs wordt verteld, gaat iedereen lachen maar dan hoor ik het niet. Dan moet ik vragen wat er nou zo grappig is. Als de tolk niet bij de instructie is, dan kan ik de juf niet goed verstaan en maak ik de opdracht soms verkeerd.’

Communiceren met vriendjes
In het NOS Jeugdjournaal vertelt Max hoe het is om niet alles in de klas te kunnen horen en waarom hij naast zijn CI’s ook gebruik maakt van een tolk gebarentaal.
Onno Crasborn, hoogleraar Nederlandse Gebarentaal aan de Faculteit der Letteren van de Radboud Universiteit, vindt het belangrijk dat alle kinderen gebarentaal leren. Niet alleen omdat het leuk is, maar ook omdat het goed is voor dove en slechthorende kinderen. Zij kunnen dan makkelijker communiceren met hun horende vriendjes en vriendinnetjes. Op de school van Max kennen de horende kinderen al heel wat gebaren. Zij zijn inmiddels gewend aan de tolk in de klas en helpen de dove en slechthorende kinderen wanneer zij even iets niet verstaan hebben. Max hoopt dat nog meer mensen de Nederlandse Gebarentaal gaan leren.

Klik op onderstaande afbeelding om het filmpje van het Jeugdjournaal te bekijken. Helaas is het filmpje niet ondertiteld.