Gefrustreerd door het gebrek aan complexe wetenschappelijke termen in de Britse gebarentaal, bedacht een Britse student meer dan 100 nieuwe gebaren. Met behulp van de nieuwe gebaren kunnen dove mensen zich beter uitdrukken als ze over wetenschappelijke onderwerpen praten.

Liam McMulkin werd doof geboren en was de eerste in zijn familie die ging studeren aan een universiteit. Hoewel het voor iedere nieuwe student spannend is om voor het eerst een collegezaal binnen te stappen, maakte Liam zich vooral zorgen of hij de colleges van zijn studie Life Sciences wel zou kunnen volgen.

Vermoeiend

‘Toen ik me aanmeldde op de universiteit, was ik bezorgd over twee dingen,’ vertelt hij aan de BBC. Op de middelbare school zaten nog tien andere dove leerlingen, maar op de universiteit was ik de enige dove. Hoe zou dat gaan met de communicatie? Ten tweede ligt het niveau van de Engelse taal op de universiteit veel hoger, zou ik dat aankunnen?’

Hij schreef zich in, maar stelde al snel vast dat er in de Britse gebarentaal te weinig gebaren bestaan voor de complexe wetenschappelijke termen waarmee hij te maken kreeg. ‘Het is heel vermoeiend om een uur lang naar een gebarentolk te kijken,’ legt Liam uit. ‘De gebarentolk moet veel nieuwe woorden uitbeelden en veel wetenschappelijke benamingen zijn vaak erg lang of lijken op elkaar, zoals desoxyribonucleotide en desoxyribonucleoside. Soms stond de tolk dan eeuwig te vingerspellen en daar moest ik dan naar blijven kijken, terwijl het college gewoon door ging. Samen met de tolk bedacht ik dan wel nieuwe gebaren, maar die moesten we dan allebei ook weer leren, wat veel tijd kostte.’

100 nieuwe gebaren

Daarom besloot Liam het heft in eigen handen te nemen en nieuwe, officiële gebaren te bedenken. Dit deed hij met behulp van een subsidie van een fonds voor gemotiveerde studenten en een beurs voor studenten met een beperking. Binnen twee maanden had hij meer dan honderd nieuwe gebaren uitgevonden, die nu door de Britse gebarentaal worden erkend en in het hele land worden gebruikt. Liam hoopt dat zijn nieuwe gebaren de wetenschap toegankelijker maken voor doven en slechthorenden.

Op de vraag hoe hij te werk ging bij het bedenken van de nieuwe gebaren, antwoordt Liam: ‘Je moet nadenken over de betekenis van het woord. Gebarentaal bestaat uit de vorm van de handen, de oriëntatie en de plaats binnen de gebarenruimte om de betekenis van een woord uit te beelden. Eén gebaar voor een bepaalde term is veel makkelijker dan het helemaal te moeten spellen met je vingers. Zowel voor mij als voor de gebarentolk.’

Lexicon

Na de zomer begint Liam met een masteropleiding en in de toekomst hoopt hij onderzoeker te worden. Hij is vast van plan om zijn gebarenlexicon uit te blijven breiden, om zo de wetenschap voor iedereen toegankelijk te maken.

‘Nu de nieuwe gebaren erkend zijn, denk ik dat het voor toekomstige dove studenten iets makkelijker wordt om colleges te volgen. Ik ben heel trots dat ik dit heb bereikt.’

Bron: BBC