Iris Wijnen is verkozen tot nieuwe voorzitter van Dovenschap, de grootste onafhankelijke vereniging voor dove mensen. Hoewel ze de enige kandidaat was, vond ze het nog wel spannend hoeveel stemmen ze zou krijgen. ‘Ik ben met een ruime meerderheid gekozen en daar ben ik heel blij mee!’

Iris Wijnen streeft er eigenlijk naar dat Dovenschap in de toekomst niet meer hoeft te bestaan. Dat zei ze tijdens de Algemene Leden Vergadering (ALV) op zaterdag 10 juni. ‘Iedereen keek wel even raar op toen ik dat zei’, zegt de kersverse voorzitter. ‘Maar, Dovenschap is niet meer nodig als alles in Nederland goed geregeld is voor doven. Natuurlijk is dit Utopia, we zullen het waarschijnlijk niet meemaken.’

Wat hoop je in elk geval wél in de aankomende periode te realiseren bij Dovenschap?
‘Wat ik graag zou willen bereiken, is dat dove mensen steeds beter en meer weten wat hun rechten zijn. Er is nog steeds een grote groep doven die het nut van Dovenschap niet begrijpt of er niet van weet. Deze groep zou ik ook meer willen benaderen. Ik wil graag hun empowerment vergroten. Ik ben momenteel bezig met meedenken over de implementatie van het VN-verdrag (inzake de rechten van personen met een handicap) en hoe dit voor dove mensen geregeld moet zijn. Ik neem hiervoor deel in een themanetwerk van de Coalitie voor Inclusie, maar heb ook gesprekken met het College voor de Rechten van de Mens.’

Iris was net een half jaar bestuurslid bij Dovenschap. En hoewel ze wel de ambitie had om voorzitter te worden, wilde ze eigenlijk eerst meer bestuurservaring op doen. Omdat Corrie Tijsseling, de vorige voorzitter zich niet meer verkiesbaar stelde, werd er gezocht naar nieuwe kandidaten. ‘Toen het bestuur mij vroeg of ik me kandidaat wilde stellen, heb ik daar wel lang over moeten nadenken. Het ging me eigenlijk te snel. Uiteindelijk heb ik het wel gedaan, met één voorwaarde: dat Corrie mijn mentor werd. En dat wilde ze heel graag, dus dat is mooi opgelost! Ik vond het wel jammer dat ik de enige geschikte kandidaat was. Want ik hou wel van een beetje competitie.’

Wat maakt jou een goede voorzitter en waar kijk je naar uit?
‘Ik denk mijn persoonlijkheid. Ik sta open voor iedereen en ben goed in mensen verbinden. Door mijn verleden kan ik me ook heel goed verplaatsen in allerlei partijen, en is mijn perspectief breed georiënteerd. Als er zaken gedaan moeten worden, dan ben ik hier niet afwachtend in, maar ga ik graag aan de slag om dingen voor elkaar te krijgen. Ik heb ook heel veel zin om nieuwe mensen te ontmoeten en op verschillende plekken komen, waar je niet zou gauw komt.’

Kun je iets meer vertellen over jezelf?
‘Ik werd horend geboren in Zuid Limburg. Maar toen ik zes maanden oud was, werd ik doof door een virusinfectie. Toen ik drie was, werd mijn ouders geadviseerd om mij naar het Instituut voor Doven in Sint Michielsgestel te sturen. Maar mijn ouders vonden dat veel te ver voor zo’n klein kind en ze zagen het ook niet zitten om mij uit huis te plaatsen. Ze zochten naar een school in de buurt en het werd de Mgr. Hansenschool in Hoensbroek, een school voor slechthorende kinderen. Ik ben opgegroeid met de gedachte dat ik slechthorend was – dat klonk beter dan doof – en ik leerde Nederlands. Er was in die tijd geen sprake van Gebarentaal. Ik groeide op in de horende gemeenschap en kwam nooit dove mensen tegen. Ik kon me er ook niet mee identificeren.’

‘Maar toen ik 30 jaar was, kwam ik door moeilijke privéomstandigheden in een identiteitscrisis terecht. Ik was doof, maar leefde als een horend persoon. Dat klopte voor mijn gevoel niet meer. In die periode ben ik op zelfonderzoek gegaan en rolde ik langzaam in de dovengemeenschap. Ook startte ik met de opleiding tot docent NGT op de Hogeschool Utrecht. Zo vond ik langzaamaan mijn plekje op de wereld. Nu ben ik 15 jaar verder, en in die tussentijd ontstond langzaam de gedachte dat ik best wel een keer voorzitter zou willen zijn van Dovenschap. En nu is het dan zover!’

Iris is moeder van drie kinderen (18, 16 en 9), getrouwd met een dove man, Nico Borst (van borsttimmerwerken.nl ), en eigenaar van Gebarentaal voor Iedereen. Ze houdt zich het liefst met van alles en nog wat bezig. ‘Ik  ben een echte doener, maar ik kan ook lui zijn. Echt!’ Ze schreef een blog over haar identiteistcrisis en de weg naar haar “tweede leven” als dove. Lees haar blog