Als het gehoor van iemand op oudere leeftijd achteruitgaat, wordt dat ouderdoms-doofheid genoemd. De belangrijkste oorzaak is slijtage van de haarcellen in het binnenoor. Maar het kan ook te maken hebben met lawaai, medicijngebruik, vaatproblemen of slechte eetgewoonten.

Gehoorverlies door ouderdom wordt niet meteen opgemerkt. Verschijnselen van ouderdomsdoofheid zijn dat men de hoge tonen niet meer hoort. Mensen hebben vaak moeite om een gesprek te volgen als er geroezemoes op de achtergrond is. Daardoor gaan ze steeds harder praten. Hoortoestellen kunnen een oplossing zijn, maar het blijkt dat ouderen het moeilijk vinden om te wennen aan hoorapparatuur. Het geluid klinkt vaak niet zoals wat ze gewend zijn en uit ongeduld worden de hoortoestellen vaak niet in het oor gedaan.

Ouderdomsdoofheid

Ouderdomsdoofheid treedt meestal op vanaf het vijftigste levensjaar, maar het kan ook al eerder beginnen. Niet iedereen krijgt er last van. Uit onderzoek blijkt dat ongeveer de helft van de 75-plussers last heeft van slechthorendheid.

Bronnen: Doof of zo? Wegwijzer bij gehoorverlies en 101 vragen over horen.