Simpel gezegd is geluid dat wat je hoort. Geluid heeft twee kanten: een natuurkundige (fysische) kant en een zintuiglijke (sensorische) kant.  De sterkte van een geluid wordt uitgedrukt in decibel (dB), de hoogte van een toon in hertz (Hz).

In natuurkundige zin wordt geluid geproduceerd door een bron die in trilling wordt gebracht. Die trilling zorgt voor variaties in de luchtdruk. Het geluid gaat door de lucht als golven, die worden opgevangen door ons gehoor en vervolgens worden herkend als geluid door onze hersenen. Deze waarneming van het geluid, is de zintuiglijke kant.

Geluid bereikt ons gehoor meestal via de lucht, maar het kan ook door bijvoorbeeld water. Dit heet een medium. Ons gehoor is niet voor alle geluiden gevoelig. Op hele lage of hele hoge tonen, of hele zachte trillingen reageert ons gehoor niet.

Toonhoogte (hertz)

We kunnen verschillende toonhoogtes waarnemen. De hoogte van een toon wordt bepaald door de snelheid van de trilling, dit noemen we de frequentie. De frequentie van een trilling wordt uitgedrukt in hertz (Hz). Een geluidsbron die bijvoorbeeld honderd keer per seconde trilt, heeft een frequentie van 100 hertz. Ons bereik voor hoge en lage tonen loopt van ongeveer 20 Hz tot 20.000 Hz.

Geluidssterkte (decibel)

De sterkte van geluid wordt uitgedrukt in decibel (dB). Geluid dat zo zacht is dat we het nog net kunnen horen, is 0 dB. Geluid tot ongeveer 80 dB is niet schadelijk voor ons gehoor. Daarboven kan geluid ons gehoor beschadigen. Om een indruk te krijgen: het geluid in een stille slaapkamer is ongeveer 20 dB, in de discotheek is het geluid gemiddeld zo’n 105 dB en het geluid tijdens een heavy metal-concert kan oplopen tot zo’n 120 dB.

Bron: 101 vragen over horen