Hoe kan het dat horende mensen je niet horen, terwijl je vlak naast ze staat? En hoe werkt dit dan in de hersenen? Onderzoekers van het University College in Londen hebben hier onderzoek naar gedaan.

‘Hallo! Ik praat tegen je!’
‘Huh? Hè? Wat?’ zegt een verschrikte vriend, die verzonken zat in een artikel in zijn krant.

Een scène die voor veel mensen herkenbaar zal zijn. Je vriend is op dat moment toch echt de enige in de ruimte waar je het tegen kan hebben en hoezo hoort hij je dan niet?
Maar misschien heb je het andersom ook wel eens meegemaakt? Bijvoorbeeld wanneer je in de trein zit weg te dromen bij het idee van de warme kachel thuis… en ineens staat de conducteur voor je neus! Die had je niet aan horen komen. Deze ‘tijdelijke doofheid’ is al langer bekend bij bijvoorbeeld piloten in testsituaties. Maar nu is het ook bewezen.

Werking in de hersenen
De hersenen hebben een beperkte capaciteit bij het opnemen van zintuigprikkels. Wanneer je dus intensief bezig bent met een moeilijke visuele taak, dan pikt het brein echt minder geluiden op. Hierbij gaat het om zowel het signaleren van geluid, als het verwerken ervan tot een bewuste ervaring.

Onderzoek
De proefpersonen van het onderzoek zaten met hun hoofd in een scanner. Op een computer kregen zij verschillende letters te zien. En tegelijkertijd kregen ze geluiden te horen die niet bij de opdracht hoorden. De opdracht hierbij was om bij het herkennen van bepaalde letters, knoppen in te drukken. De scanner heeft tijdens deze opdracht de breinactiviteit in kaart gebracht. De respons in het brein op de geluiden wordt minder naarmate de visuele taak moeilijker wordt. In het Journal of Neuroscience kan je het hele (engelstalige) artikel van het onderzoek lezen.

Eerder onderzoek liet al zien dat  er ‘tijdelijke blindheid’ kan ontstaan. Waarschijnlijk ken je het volgende, of een vergelijkbaar, filmpje wel.