Dit jaar bestaat de tolkvoorziening in Nederland 25 jaar. Na aanleiding daarvan vond afgelopen vrijdag 12 april het symposium 'Communicatie, een bestaansvoorwaarde!' plaats. De conclusie was dat de tolkvoorziening noodzaak is voor doven en slechthorenden om gelijkwaardig te participeren in de samenleving.

In Nederland zijn circa zesduizend actieve tolkgebruikers en ongeveer vijfhonderd tolken gebarentaal. Maar de forse bezuinigingen van de overheid zetten de tolkvoorziening onder druk. In de politiek wordt nu gesproken om de tolkvoorziening van landelijk niveau over te hevelen naar gemeentes. Tijdens het symposium werd hier tegen geprotesteerd, omdat er gevreesd wordt dat er enorme verschillende zullen ontstaan in de voorziening per gemeente.

De twee uitgenodigde dove Europese politici Ádám Kósa, Europarlementariër uit Hongarije, en Mark Wheatly, directeur van de European Union of the Deaf (EUD), waren tijdens het symposium het levende bewijs dat je het ver kunt schoppen als dove of slechthorende in de maatschappij. Mits die maatschappij je accepteert. 'Ik ben niet gehandicapt, het is de maatschappij die mij gehandicapt maakt', stelde Kósa.

Ondanks allerlei technische ontwikkelingen op het gebied van hoorhulpmiddelen, blijft de tolkvoorziening een noodzaak voor doven en slechthorenden om te kunnen participeren in de huidige samenleving. Vroeger was het inzetten van een tolk echt iets voor doven, maar tegenwoordig is het voor slechthorenden ook steeds normaler om een tolk in te zetten. Benny Elferink (Dovenschap) en Agnes Zonneberg (Stichting Tolknet) spraken bij Studio Max Live over het inzetten van een tolk gebarentaal of een schrijftolk.

Meer informatie over jublieum tolkvoorziening op www.25jaartolkvoorziening.nl.