Via Teletekstpagina 438, het nieuws van Dovenschap, konden we vernemen dat het UWV van plan is de bemiddeling van Tolknet/Stimulans te beperken tot één keer bemiddelen tussen tolk en klant. Dovenschap geeft aan grote bezwaren te hebben tegen deze beperking. Dove klanten moeten de vrijheid hebben om een eigen keuze te maken. Hoe terecht zijn deze bezwaren? Hoe zat het ook alweer?

Na de aanzienlijke verliezen en dreigende ondergang van Tolknet (TC Visinet), greep KEGG nog net op tijd in. Hiermee was de bemiddeling op het nippertje gered. Ook werd het financieringssysteem door VWS omgegooid. Geen bemiddelingstoeslag (concurrentie-model) meer, maar een vast bedrag voor één organisatie met een publieke functie. En een fee voor nieuwe klanten, want veel te weinig doven en slechthorenden maken gebruik van een bemiddelingsbureau. Een gedwongen huwelijk tussen Tolknet en Stimulans was vervolgens een feit.

Waarom een organisatie met een publieke functie slechts één keer zou mogen bemiddelen is mij volstrekt onduidelijk. Of zou het te maken hebben met het feit dat deze bestaande klanten geen extra opbrengsten genereren voor Tolknet? En dat er tot op heden nog maar bar weinig nieuwe klanten zijn bijgekomen? Bij de uitvoeringsinstanties hebben ze inmiddels de facturen van de Tolken Gebarentaal gecentraliseerd. Ze weten dus exact welk percentage van de aanvragen nog door Tolknet afgehandeld wordt. Het zou mij niets varbazen als een aanzielijk deel van alle opdrachten tot stand komt zonder bemiddeling.

Daarnaast maakt Dovenschap zich ernstig zorgen over de keuzevrijheid van dove klanten. In het geval van begrafenissen of bij de dokter zou een dove klant moeilijker zelf een tolk kunnen regelen dan bijvoorbeeld in het onderwijs. Misschien ligt het aan mij, maar juist in het geval van een doktersbezoek of begrafenis kies ik mijn eigen tolk uit. Direct zonder tussenkomst van een bemiddelingsorganisatie. Dat is pas vrijheid!