Slechthorend familielid vaak buitengesloten
Kerst staat voor de deur en dat betekent ‘gezellig’ met de hele familie aan tafel voor het kerstdiner. Maar wat nou als je de hele avond naast je slechthorende oom, oma of neef moet zitten? Niet iedereen heeft daar zin in.
Sterker nog: Nederlanders vinden familieleden met onbehandeld gehoorverlies minder sociaal, vermoeider en neerslachtiger. Dat leidt tot irritatie en minder goede gesprekken, blijkt uit onderzoek van Kantar Public (voorheen TNS Nipo) in opdracht van Specsavers.
Moetje
Uit het onderzoek blijkt dat met name het herhalen van zinnen en het gebrek aan spontaniteit vervelend is in een gesprek met een slechthorend familielid. Dat leidt ertoe dat mensen hen gaan mijden en slechthorenden geïsoleerd raken. Toch vindt bijna 80 procent van de ondervraagden het belangrijk dat een slechthorend familielid wordt betrokken bij familieaangelegenheden. Desondanks houdt minder dan de helft er rekening mee. Een op de tien ondervraagden vindt het zelfs een ‘moetje’ om met een slechthorend familielid te praten tijdens familieaangelegenheden en 5 procent vermijdt dan ook een gesprek in zijn geheel.
Buitenstaander
De ondervraagden menen dat een slechthorend familielid minder betrokken, gezellig en ad rem is. Ongeveer 14% vindt dat deze persoon meer een buitenstaander is geworden in de familie door zijn of haar gehoorverlies.
Drs. René van der Wilk, psycholoog gespecialiseerd binnen de audiologische branche: ‘In groepen kan het gedrag van iemand met gehoorverlies twee kanten op gaan. Enerzijds kan de persoon zich terugtrekken uit communicatie of dit in zijn geheel vermijden. Anderzijds kan hij of zij juist dominant gedrag gaan vertonen en heel veel gaan praten, want dan hoeft hij/zij niet te luisteren. Dat laatste wordt als hinderlijk ervaren door de omgeving. Beide situaties hebben uiteindelijk een negatief effect op de kwaliteit van de sociale interacties.’ Hoorzaken zet de belangrijkste resultaten van het onderzoek op een rij.(Bron: Kantar Public via HoorMij)
Aandacht
De redactie van Doof hoopt dat er tijdens de feestdagen vooral voldoende aandacht is voor elkaar. Wij wensen iedereen fijne kerstdagen en alle goeds voor 2019!
Reacties
Een uitstekend artikel, maar wat doen wij er mee?
Wat hier beschreven wordt, is mij overkomen. Vóór de feestdagen wordt mij door de familie al aangegeven dat zij niets aan de feestdagen c.q. verjaardagen doen! Ik heb daar moeite mee dit als waar te accepteren.
Beter zou het zijn als familie/vrienden, een dove of slechthorende, te motiveren om wél naar feestelijke aangelegenheden te komen. En ook zou het beter zijn dat, als een slechthorende toch naar een feestje gaat, dat de goedhorende juist wat meer belangstelling zou tonen naar de slechthorende. Dat geeft veertrouwen.
Wat kwam ik vaak verdrietig thuis na een familiefeestje….wat wilde ik graag snappen waarover ze het hadden, als ik maar een hint kreeg over welk onderwerp het ging.
Toch bleef ik nooit thuis, wel zorgde ik ervoor niet te lang naast dezelfde persoon te zitten, ik besefte dat ik daar geen ‘recht’ op had, ik hopte van de een naar de ander, was op de hoogte van zijn/haar interesses, had zelf ook het een en ander te vertellen waardoor er steeds een leuk kort gesprek volgde. En toch verdrietig…..want er echt BIJ horen deed ik niet. Nu heb ik al 12 jaar een ci hoor ik er echt bij, wat is mijn leven rijk geworden.
Beste Ans,
Wat geweldig dat je met die CI er zó op vooruit bent gegaan, en dat je weer redelijk normaal mee kan luisteren. Ik hoop voor jou óók in groepsverband.
Ik ben al 30 jaar doof aan mijn rechter oor, door een onjuiste behandeling van een K & O-arts. Daardoor heb ik ook Tinnitus en Hyparacuse(?) gekregen. Ik ben graag onder de mensen en vind het erg fijn om gesprekken te voeren. Helaas staan de anderen dit niet toe. Ik heb er zeker begrip voor dat, voor goedhorende, dit slechte gehoor van mij lastig is.
Enkele jaren geleden heb ik toch weer eens de moed samengevat en ben naar een familiebijeenkomst geweest. Dat was een verdrietig bezoek, ondanks dat ik wél naar mensen toe ben gegaan, maar die dat weer niet op prijs stelden. Daarna was het voor mij over.
Er schijnt géén juist apparaat voor mij te zijn, zo zegt mijn audicien én Kentalis Amsterdam.
Ik ga weer een afspraak maken met Kentalis, omdat ik in deze nieuwsbrief zoveel positieve berichten lees. Mijn hoop is hier op gevestigd dat er voor mij misschien tóch nog mogelijkheden zijn.
Hartelijk dank voor je aardige reactie
Hanna Noort
Beste Hanna,
Als ‘men’ jouw aanwezigheid niet op prijs stelt, JOU dit gevoel geeft, is dat heel verdrietig. Ik heb in dit soort gevallen wel eens verontwaardigd gezegd: mijn sh-zijn is niet alleen nu tijdens dit gesprek mijn sh is levenslang….dag en nacht! En echt je zag ze schrikken.
Om te beseffen hoe dit is heb ik geadviseerd om eens tijdens een voor hen interessante tv-voorstelling zònder ondertiteling het geluid helemaal uit te zetten en zo verder te kijken …… Op zo’n moment was ik echt pissig op hun gedrag! Ik was dan ‘grof’ om een schrikreaktie uit te lokken. En nu zijn verschillende personen zelf sh en soms wordt er gezegd ‘nu besef ik wat jij al van jongsafaan hebt meegemaakt.’.
Zou jij misschien eens een second opninion kunnen aanvragen bij een ander kno-centrum? Mijn kno-arts heeft mij nl nooit gewezen op de mogelijkheid van een ci, omdat hij eens ziek was kreeg ik een andere specialist en hij heeft me toen doorverwezen . Wat ben ik hem dankbaar! Sterkte en sukses !
Ik zit me te verbazen over dat *onbehandelde* gehoorverlies. Ben er namelijk zeker van dat ook mensen met welbehandeld gehoorverlies, dus bv. voorzien van gehoorappara(a)t(en) dit overkomt.
Of betekent onbehandeld “helaas niet met 100% succes behandeld”?
Behandeld gehoorverlies. Wat zou dat voor behandeling zijn? Er gaat een nieuwe (taal)wereld voor me open.
dat het ook de ‘behandelde ‘slechthorenden overkomt bewijzen de bovenstaande reakties helaas….. je hebt je best gedaan om je zo goed mogelijk in de horende wereld te kunnen redden maar ‘dankzij’ negatieve reakties/behandelingen is het regelmatig een heel eenzaam en verdrietig proces.