Doof en daarom geen baan. De dove Blerickse Claire Harrison vindt dat niet kunnen en opende met haar vriend Joost Meijer een website. Om werkgevers te laten weten dat doven en slechthorenden net als ieder ander kunnen werken. En om doven een plek te bieden om hun verhaal kwijt te raken.

Door Jos Bouten

Het is de dove Claire Harrison (30) en haar horende vriend Joost Meijer (27) duidelijk dat ze reëel moeten blijven. Claire moet niet gaan solliciteren als telefoniste in een callcenter. Maar waarom duurt het zolang dat Claire na het behalen van het diploma aan de middelbare laboratoriumschool een baan vindt?

Claire weet het antwoord: omdat zij doof is. Toen zij nog geloofde in het goede van de mens, schreef zij keurig in sollicitatiebrieven dat zij als gevolg van een hersenvliesontsteking die zij als peuter onder de leden had, niets meer kan horen. De ene na de andere afwijzing viel in de bus. Als de aangeschreven werkgever al het fatsoen had om te reageren.

Claire kreeg via uitkeringsinstantie UWV een loopbaanbegeleidster toegewezen. Advies nummer een van de begeleidster: vermeld niet in de sollicitatiebrief dat je doof bent. „Het is hetzelfde probleem als sollicitanten ondervinden als ze meteen laten weten dat ze van Marokkaanse afkomst zijn. Dan hoeven ze al niet meer te komenmet vooroordelen. Ze vinden het vaak lastig communiceren, moeten vaker iets uitleggen. Het is inderdaad wat lastiger, maar niet onmogelijk. En ik zocht eigenlijk een beroep dat ik kon combineren met mijn gezin. Toen las ik in de krant over de eenjarige opleiding tot schrijftolk.“

Om snel te kunnen typen, heeft de Nijkerkse een speciaal veyboard, een toetsenbord waarmee je hele lettergrepen tegelijk op het scherm krijgt. ,,Ik ben nu op het niveau van ongeveer 550 tekens per minuut. Maar Paul de Leeuw is niet bij te houden hoor. Hij praat 1100 tekens per minuut.“

Duister legt uit dat het vooral gaat om oefenen. `Je begint met het mee typen van televisieprogramma`s. Eerst zijn dat de Teletubies, later Nova of Netwerk. Gewoon om snelheid te leren maken.`

Voorheen deed Duister als audiologie assistente gehooronderzoeken in het ziekenhuis. ,,Door het kunstje dat ik geleerd heb, kan ik mensen helpen. Door het ontbreken van je gehoor, ben je de communicatie kwijt. Als je morgen doof wordt door een ongeluk, dan ken je nog geen gebarentaal en kun je niet liplezen. Er zijn veertig schrijftolken en 20.000 mensen die er een kunnen gebruiken.“

Meidengegiechel beschrijft ze als (giechel), als de telefoon gaat typt ze (ring, mobiel gaat) en emoties geeft ze weer als (verlegen) of (SCHREEUW). `Zo kun je stemmingen aanduiden. Het komt wel eens voor dat iemand te snel praat en geen rekening wil houden met doven in de zaal. Dan overleg je met de cliënt over de aanpak, bijvoorbeeld nog meer samenvatten dan je al deed.“

Bron: de Stentor