Sanne Poell (22) studeerde onlangs af aan de Hogeschool Utrecht als tolk Nederlandse gebarentaal. Een hbo-opleiding van vier jaar. De studie bestaat voor het overgrote deel uit praktijkoefeningen. Om de duizenden gebaren die Sanne nu in de vingers heeft onder de knie te krijgen, bekeek ze stapels videobanden met voorbeelden. De geboren Losserse woont sinds haar studie in Utrecht.

Hoe kom je er toch bij om zo`n studie te gaan doen?

“Eigenlijk had ik niet echt een goede reden. Ik was 16 na de havo en liep er op de open dag toevallig tegenaan. Je kon meedoen aan een proefles waarbij je bijvoorbeeld een zogenaamde bloem moest weggeven. Ik wist gelijk: dít is het!”

Hoe snel leer je gebarentaal?

“Je moet al vanaf de eerste les spreken in gebarentaal. De praktijk is de beste manier om een taal te leren, dat geldt ook voor gebarentaal. De docenten zijn zelf doof. In de les is het de bedoeling dat je niet praat, en dat was ook zo toen we het nog niet konden. Gesprekken over koetjes en kalfjes beheers je binnen een jaar. Als je echt een diepgaand gesprek met iemand wilt hebben, dan lukt dat na drie jaar. In het tweede en derde jaar loop je met een tolk mee. In het vierde jaar regel je je opdrachten zelf. Als tolk werk je overal waar communicatie is, ik reis dus het hele land door. Geregeld kom ik op middelbare scholen, in een klas met een dove leerling. Ik wordt ingezet bij vergaderingen, doktersbezoeken of begrafenissen.”

Welke opdracht herinner je je nog als de dag van gisteren?

“Ik heb eens een stadswandeling getolkt voor een klas dove kinderen van een jaar of acht, negen. Al die kleine gebaartjes… Dat is net als met kleine kinderen die voor het eerst beginnen te praten. Ze hebben kleine handjes en kunnen nog niet alle zinnen volledig uitbeelden. Dat ziet er gewoon schattig uit.”

Is het vermoeiend om te doen?

“Na een uur tolken heb ik absoluut een pauze nodig. Het is niet alleen praten met je handen, ook je hoofd doet volop mee.”

Bron: tctubantia.nl