In één ochtend langs de KNO-arts, een gehoortest doen én zo nodig een gehoorapparaat laten aanmeten. Dat kan in Medisch Centrum Haaglanden. Het Gehoorcentrum daar is het jongste voorbeeld van zorgstraten in ziekenhuizen.

Leuk is het niet, om te ontdekken dat het gehoor steeds verder verslechtert. ,,Ik merkte dat ik heel slecht hoor,’’ vertelt mevrouw Warmerdam (66). Soms alleen geroezemoes. ,,Sommige mensen begrijpen dan niet dat je ze niet verstaat.’’

Zo kwam zij als een van de eerste patiënten bij het Gehoorcentrum van MCH-Westeinde in Den Haag. Begeleid door haar dochter in één middag langs de KNO-arts, de gehoortest en de hoortoestellenwinkel. ,,Wel vermoeiend hoor, maar fijn dat het in één keer kon. Het ging ook vlot achter elkaar.’’

KNO-arts Hendrik Verschuur had vooral het gemak van zijn patiënten voor ogen toen hij met de ‘hoorstraat’ begon. ,,Ik geneerde me soms enorm. Dan zat er een oudere patiënt tegenover me met zijn schoondochter uit Emmen. Als ik vertelde dat ze over een paar weken moesten terugkomen voor een gehoortest, zag ik ze denken: moet ik weer een vrije dag opnemen.’’

Het MCH stimuleert het opzetten van ‘zorgstraten’. Er is ook een ‘mammapoli’ en een ‘heupstraat’. En de KNO-artsen hebben in Leidschendam ook een ‘snurkpoli’ opgezet. ,,Dat loopt als een trein,’’ zegt Verschuur. ,,Mensen met snurk- of slaapapneuproblemen waren vroeger maanden bezig voor ze een diagnose en een behandeling hadden. Nu kan het in een week.’’

Verschuurs enthousiasme is aanstekelijk. Toch staat niet iedereen te juichen bij de zorgstraten. ,,Wat gebeurt er als je buiten de straat valt?’’ vraagt dr. ir. Roland Friele van het NIVEL, Nederlands instituut voor onderzoek van de gezondheidszorg, zich af. ,,Zorgstraten werken prima bij eenvoudige aandoeningen,’’ weet hij. Weerbarstiger, langduriger en onvoorspelbaarder gezondheidsproblemen zijn volgens hem lastiger in een straat te vangen. En mensen met ‘rommeliger’ ziekten, bijvoorbeeld dementie, dreigen buiten de boot te vallen als alle managementaandacht in ziekenhuizen naar de zorgstraten gaat.

Prof. Guus Schrijvers, hoogleraar Public Health aan het UMC Utrecht, begrijpt de bezwaren. Hij ziet er zelf ook wel een paar, al vindt hij de voordelen opwegen tegen de nadelen. Zo wordt het voor ziekenhuizen moeilijker spoedzorg te leveren als steeds meer capaciteit van operatiekamers en röntgenafdelingen is gereserveerd voor zorgstraten. En niet elk klein ziekenhuis kan voor alle aandoeningen zorgstraten inrichten. ,,Dit werkt specialisatie van ziekenhuizen in de hand.’’

Die specialisatie verbetert waarschijnlijk de kwaliteit van de zorg, maar ondergraaft de concurrentie. Als ziekenhuizen in en om één stad de zorgstraten onderling verdelen, hebben ze allemaal kleine monopolietjes. Op het platteland ontstaat een ander probleem: daar kunnen ziekenhuizen zich nauwelijks veroorloven zorgstraten in te richten. Die willen alle aandoeningen kunnen behandelen om lange reistijden voor patiënten te voorkomen.

Voor Schrijvers ‘heb elk nadeel zijn voordeel’. ,,Doordat ze steeds hetzelfde doen, in serie werken, maken artsen en verpleegkundigen in zorgstraten minder fouten. Standaardiseren van de onderzoeken en behandelingen maakt de kwaliteit beter en de zorg goedkoper.’’

Ook de zorgverzekeraars denken goedkoper uit te zijn door de zorgstraten. KNO-arts Verschuur vreest echter dat de besparing tegenvalt. Hij legt uit dat het Gehoorcentrum ‘lege ruimte’ moet inplannen om zeker te zijn dat patiënten in één dagdeel overal terecht kunnen. ,,Kwaliteit kost gewoon geld.’’

Bron: AD.nl