Medestanders willen betere dienstverlening voor doven, niet alleen cochleaire implants. Jennifer Sooley zegt dat ze doof is, niet gehandicapt. Met een doventolk zegt ze dat de maatschappij haar, en andere doven, een etiket heeft opgekleefd van gehandicapte en niet omgekeerd.

‘We functioneren in het dagelijkse leven. We zijn niet geïsoleerd. We hebben geen beperkingen. Het probleem is dat de maatschappij als geheel barrières rond ons plaatst.’ ‘Ik ben doof met een hoofdletter, en dat betekent dat ik ondergedompeld ben in de dovencultuur. Doof met een kleine d betekent dat je doof bent, maar niet zo erg bezig met dovencultuur. Het is hun keuze.’ Doofgewordenen zijn nog een andere groep.

Ze is ontgoocheld over een artikel van Dr. Tony Batten die beschrijft hoe “doofheid kan uitgeroeid” worden. Hij heeft de beste bedoelingen met zijn patiënten. Maar als ze beschrijven dat ze kunnen horen met een implant, mogen ze niet vergeten dat ze zonder implant opnieuw doof zijn. Voor hun eigen kinderen zouden ze er over nadenken, maar ze twijfelen toch. En in Nieuw Zeeland wil de regering de dovenscholen beperken. Ze willen dat ieder doof kind geïmplanteerd wordt en naar de gewone school gaat. Het gaat om de vrije keuze voor iedereen.

Bron: Vertaald nieuws voor doven