Wat betekent een hoortoestel of ander hoorhulpmiddel voor u? Is dat misschien schaamte? Iets wat we zo lang mogelijk uitstellen? Een handig hulpmiddel voor horen en verstaan? Een noodzakelijk kwaad, of biedt het zelfs toegang tot een betere levenskwaliteit? Dit vroegen wij ons af in de afgelopen nieuwsbrief van half februari. Er werd massaal gereageerd op onze oproep. In dit artikel een selectie…

Keuzevrijheid
Jarenlang was ik het slimste jongetje van de klas. Met een gehoorverlies van gemiddeld 55 db in het spraakgebied` moet ik trucs op mijn handicap loslaten. Niet dat ik in de jaren 70 ergens over sprak, nee, ik loste mijn hoorprobleem op door vooraan in de klas te zitten, dichtbij de spreker te gaan staan en als dat niet lukte volgde ik met liplezen zo`n 25% waarna ik de andere 75% erbij gokte. Alles beter dan met die hangers achter het oor voor gek versleten te worden. Toch?

Jarenlang heb ik me met enige regelmaat van de domme gehouden – hilariteit veroorzaakt – en mijn kop in het zand gestoken. Tot mijn omgeving het in 1982 niet meer pikte. Mijn angst werd werkelijkheid: links en rechts hing een beige Widex achter het oor. Ondingen. Jarenlang lagen ze vervolgens in een la. Totdat te vaak iets langs me heen ging en de hilariteit in pijnlijke flaters ontaardde. Vergaderingen meed ik. Te vaak kwam ik te laat op het werk. De buurt werd wakker van mijn wekker – ik niet.

Een kei van een audicien ontmoette ik. Hij accepteerde dat ik mij als `jongere` schaamde voor hulpmiddelen voor bejaarden. Begin jaren 90 schreef hij aan mijn kno-arts dat hij mijn ouderwetse haardracht (lang en tot over de oren als in de jaren 70) begreep en dat hij daarom de nieuwe generatie IHO`s adviseerde. Met een goede instelling moest dat net mijn gehoorverlies kunnen opvangen. Ik ben niet gek, ik ben niet dom, ik ben gewoon allergisch voor apparaten achter mijn oren.

Jaren later heb ik nu alweer mijn derde set IHO`s. Niemand naait mij meer een oor aan. Vergaderingen zit ik voor waarbij ik functioneer als nooit tevoren. Oké. Mijn haar hangt op jaren 70 lengte nog steeds over mijn oren. Mijn IHO`s zijn nu eenmaal privé. Nadelen? Jawel. `s Avonds ben ik moe van al het lawaai en wil ik geluidarm de krant lezen. Voordelen? Die zijn er ook: als de papagaai van de buren `s zomers buiten staat en de buurt horendol wordt van dat beest, leg ik met een gelukzalige grijns mijn IHO`s af en geniet een weldadige rust.

In de dagelijkse kakofonie van overtollig geluid vraag ik mij wel eens af wat nu meer positieve invloed heeft op mijn kwaliteit van leven: de mogelijkheid 24 uur per dag alles te kunnen horen of juist de optie even niet te hoeven horen?

Ad de Bruine, februari 2008

---

Ik kan je verzekeren: een wereld van verschil!

Sinds mijn geboorte kamp ik met gehoorproblemen, met name in het spraakgebied, ten gevolge van diverse (midden-) oorontstekingen. Ik heb diverse operaties aan beide oren achter de rug.
Op mijn 50e ben ik opnieuw begonnen met (digitale) gehoortoestellen voor beide oren. Ik had het jaren eerder moeten doen.
In mijn werk als account manager ict voer ik vele gesprekken met (potentiële) klanten en dat ging me steeds slechter af. Ik werd moe van het werk. Ik moest me veel te veel concentreren op het gesprek (lees: de mond van de klant) om alles goed te kunnen volgen en dan nog miste ik belangrijke informatie. Aan het eind van de dag was ik totaal uitgeput. Dat heeft geresulteerd in het feit dat ik twee jaar geleden met een burn-out ben uitgevallen en een half jaar thuis heb gezeten. Op mijn werk was er onvoldoende aandacht voor mijn probleem, immers het is niet zichtbaar dat je gehoorverlies hebt dus dan mankeer je niks.
Ik heb een dag vrij genomen en ben vorig jaar naar de hoorbeurs gegaan en daar begrepen ze precies wat er met me aan de hand was. Na onderzoek in het audiologisch centrum heb ik twee digitale gehoortoestellen aangemeten gekregen. Bij Beter Horen kon ik diverse toestellen maanden proberen totdat ik de juiste toestellen had. Het effect is dat ik minder vermoeid ben, veel meer energie heb. In de auto heb ik Blue Tooth, mobiel bellen gaat door middel van een ingebouwde microfoon en de luidsprekers van de radio. Perfect!

De zorgverzekeraar vergoed de toestellen niet omdat mijn gehoorverlies niet binnen de wettelijke norm valt. Uiteraard valt er op deze regel wel wat af te dingen: het is wel degelijk een verschil als je gehoorverlies hebt die buiten de (wettelijke) norm valt maar wel zodanig is dat je gehoorproblemen binnen het spraakgebied vallen. Iemand met een groter verlies en die niet meer zoveel gesprekken moet voeren als ik zal dit verlies mogelijk als minder hinderlijk ervaren. Mijn Arbo-arts bagatelliseert het probleem en adviseert om eens te gaan shoppen bij Hans Anders voor goedkope toestelletjes. Van hem hoef ik geen positief advies te verwachten naar het UWV toe om nog enigszins compensatie te krijgen voor de kosten die ik heb gemaakt voor de toestellen. Op dat gebied is er nog een wereld te winnen!

---

Ik draag nu 6 jaar hoortoestellen. In het begin had ik wel een soort van schaamte,maar dat gaat uiteindelijk wel over. Het is voor mij toegang tot een betere levenskwaliteit,maar er gaat natuurlijk niks boven je eigen gehoor. De toestellen zijn in bepaalde opzichten toch lastig. Bijvoorbeeld met zwemmen of in de sauna dan gaan mensen tegen je praten en daar word je dan onzeker van want je kan ze dan niet goed verstaan. En dan moet je weer zeggen dat je slecht hoort?

---

Wat betekent een hoortoestel voor mij: het betekent dat ik een handicap heb, dat ik niet meer in staat ben om op een vanzelfsprekende manier met mensen om me heen kan communiceren. Het betekent frustratie, het betekent dat normale dingen niet meer kunnen, dat ik niet meer met iemand kan praten terwijl ik sta te koken, het betekent dat ik moet erkennen dat ik me schaam, me vooral schaam omdat het voor mij noodzakelijk is dat mensen zich aan mij aanpassen, dat ze rekening met mij houden en dat ik afhankelijk ben van de manier waarop zij van plan zijn te spreken, of zij dat willen of niet.

Het betekent dat ik steeds moet inschatten of de positieve ervaringen van dat wat ik doe of wil doen op weegt tegen de negatieve ervaringern en dat ik steeds moet in calculeren dat het erg tegen kan vallen en dat het zelden meevalt, dat ik dan weer mezelf ongelukkig ga voelen ook al kan ik achteraf constateren dat het nu maar een halve dag duurt terwijl het twee jaar geleden nog twee weken duurde.

Het betekent dat ik weet dat mijn dochter dezelfde problemen gaat krijgen als haar moeder tegen de tijd dat ze 50 is en het betekent dat ik nooit in heb kunnen schatten door welke eenzaamheid en ellende mijn eigen moeder heeft moeten gaan.
Je begrijpt misschien niet dat dit gaat over de beleving van een vrouw van 60 jaar die nog volledig werkt en haar werk nog met plezier doet, die bovendien nog werk doet waarin ze voor een groot deel op haar gehoor af moet gaan, luisteren is nml. mijn beroep. Ik kan met bijna evenveel moeite een positief scenario geven en wil dat ook graag doen als je er om vraagt.

---

U noemt in de inleiding van uw laatste bericht een aantal belangrijke vragen inzake het al dan niet gebruiken van een hoortoestel door slechthorenden cq doven. En inderdaad die vragen zijn niet zo maar eenvoudig te beantwoorden. Er zijn ongetwijfeld mensen met een zo slecht gehoor dat ze baat zouden hebben van hoorapparaten, maar die dat niet willen uit schaamtegevoel.

Zelf heb ik al meer dan 40 jaar hoortoestellen en ik zal niemand adviseren geen hoortoestel te nemen. Waar ik mij wel soms aan erger, is dat veel hoortoestelwinkels in advertenties en andere reclames suggereren dat je met een toestel weer gewoon goed hoort. Laatst las ik nog een artikel in een dagblad dat opende met "Mensen, neem toch een hoortoestel, want als je slecht ziet neem je toch ook een bril". Bij zien gaat het echter om concrete dingen: mensen, gebouwen, verkeer, bomen end. Bij horen gaat het om het herkennen van abstracte luchttrillingen. Want het gaat niet alleen om horen, het gaat om spraakverstaan. Ook een goedhorende hoort een buitenlandse taal die hij niet beheerst wel, maar verstaat het niet. Horen en verstaan zijn twee verschillende zaken. Het stoort mij dat veel toestelleveranciers dit kennelijk niet zien. Persoonlijk zou ik mijn toestellen niet willen missen, maar om nu te zeggen, ik hoor er weer goed mee, nee, helaas niet. Ik blijf ernstig slechthorend, in gezelschap versta je vrijwel geen woord. Maar wellicht zijn er ook wel toesteldragers die daar wat genuanceerder over denken.

---

Al 20 jaar draag ik een gehoor toestel (ik ben nu 64 jaar), waarvan de laatste 10 jaar in beide oren een. Het is natuurlijk een geweldig hulpmiddel waardoor je kan functioneren in het dagelijks leven en werken! Maar ook is het een dagelijks handicap met vaak ergernis, je mis toch veel in gesprekken vooral met meerdere mensen in een ruimte. Het blijft behelpen, met ook ergernis omdat ze wisselend regelmatig piepen? Ook is het een extra psychische belasting – als leiding gevende – in mijn beroep geweest, hetgeen erg vermoeiend kan zijn.

Ook heb ik wel bijzondere ervaringen gehad met mijn gehoor toestellen, doordat ik er een kwijt geraakte of door onhandigheid stuk ging! Leuk om te vertellen: Ik miste op enig moment mijn gehoortoestel en ging nadenken waar ben ik het kwijt geraakt? Ik dacht dat dat op de fiets was gebeurd vlak bij mijn huis – wij wonen landelijk – ik had het tijdens het fietsen uit mijn oor gehaald en niet goed in mijn overhemd zakje gestopt? Het was een toestel wat voor een deel mooi bedekt was met een goud kleurig laagje, na zoeken op de weg, en niks gevonden te hebben,dacht ik oh de eksters kunnen het wel gevonden hebben, en meegenomen hebben in hun nest? Een dag later ladder tegen de boom, klimmen op takken met kettingzaag, en een dikke tak met nest en al los gezaagd, en naar beneden laten vallen. Er zaten wel allerlei glimmende spulletjes in het nest, geen gehoor toestel. Een paar dagen later vond mijn vrouw het toestel in de schuur op de grond.

---

Het is voor mij noodzaak om er bij te horen daarom wil ik graag de best hoortoestellen. Ik heb namelijk de ziekte van meniere en mijn gehoor wordt steeds minder maar er zit altijd zo?n groot prijs kaartje aan en ik kom niet voor vergoeding in aanmerking bij de gemeente.

---

Een hoortoestel is mij voor een middel om beter te kunnen horen, doe de toestellen elke ochtend met plezier weer in. Schaamte heb ik er totaal niet voor, men mag best zien dat je hoortoestellen draagt zodat men er rekening mee kan houden. Resultaat en functionaliteit vind ik veel belangrijker dan de cosmetische aspecten. Nu ik sinds kort in het bezit ben van de Phonak Smartlink geeft dit in combinatie met mijn Phonak Eleva hoortoestellen een veel betere levenskwaliteit. Kortom een handig hulpmiddel waar ik veel baat bij heb en voor geen goud zou willen missen.

---

Uw brandende vraag van de site Doof op het scherm van 14 februari 2008 over het wat het betekent van het dragen van een hoortoestel, deel ik U mede, dat U de kern raakt, waarop ik eindelijk hierop kan reageren! het is namelijk zo, dat ik me totaal niet schaam voor het dragen van een hoortoestel, want ik ben om precies te zijn een man van 69 jaar en ben vanaf mijn geboorte erg slechthorend!

Ik ben begonnen, in de Tweede Wereldoorlog, eerst op een doofstommenschool bij Hortus te gaan en later overgestapt naar een slechthorende School op de Plantage Muidergracht te Amsterdam. Na het weten van mijn slechthorendheid heeft wijlen mijn Moeder steeds geprobeerd voor mij een hoortoestel, hoe simpel het toen nog was, te kopen, desnoods op haar kosten, maar ik zat toen op de slechthorende school en de toenmalige directeur werkte niet mee en hield heb bewust tegen, met het argument, dat ik dan de school moest verlaten en naar een goedhorende school te bezoeken.

Zodoende kreeg ik eindelijk pas op mijn 18de jaar een hoortoestel en ging een wereld voor mij open! vanaf die tijd tot nu toe, heb ik alle mogelijke moeite gedaan om te blijven dragen van een hoortoestel en schaam me totaal niet voor en laat het duidelijk zien en blijf tot mijn (komend) overlijden dragen! Ik ben begonnen met vele jaren met een kasttoestel en toen ik tegen de vijftig liep, stapte ik over naar twee hoorhangers en met plezier!

Dus Uw vraag vond ik zo boeiend, dat ik hierop hebt gereageerd en bovendien, is ook belangrijk, ben ik al zowat dertig jaar getrouwd met een goedhorende vrouw, en van haar leer ik dagelijks nog de verbeteringen van het gehoor en gesproken woord! Nota bene draag ik na het zetten op telefoonstand savonds een draagbare ringleiding van het merk Sennheiser om het nieuws, politiek en Nova te horen, grandioos!!!

---

Ik ben al slecht horend van kind of aan. Ik heb sinds kort nieuwe gehoorapparaten en een smartlink. Deze zijn op elkaar afgestemd, zodat ik op school (een gewone school) de lessen kan volgen. Ik heb nog steeds heel veel last van ruis en dit komt niet ten goede aan mijn studeren, ook al is de smartlink gericht afgestemd.

De hoortoestellen geven me wel de gelegenheid om deze studie te volgen maar met veel inspanning. De leerkrachten weten van mijn probleem, maar er is weinig medewerking en daar bedoel ik mee, dat er gesproken wordt door de leerkracht, terwijl ze de andere kant opkijken of spreken terwijl ze op het whiteboard schrijven, ik vind dit zeer vervelend.

Ik heb mijn haar laten groeien om minder opmerkingen te krijgen van goed bedoelde tot zeer kwetsende. Het dragen van hoortoestellen is wel, dat ik beter kan communiceren, maar heeft toch ook zijn beperkingen, vooral in grote groepen. Het vinden van een baan is ook niet alles en daarom doe ik nu een opleiding SPW4 en hoop over een jaar een baan te kunnen vinden in instelling waar ook mensen met gehoorproblemen zijn.

---

Ik draag een hoortoestel om er toch nog bij te horen. Zonder zou ik toch veel missen, hopende dat mijn gehoor aan een kant niet verslechterd met het andere oor kan ik nl niets verstaan.

---

Het apparaat betekend zoveel voor mij, dat als ik ze niet in heb ik absoluut niets hoor. Maar er zijn ook nadelen, zoals in gezelschap dan hoor ik alles door elkaar, en kan moeilijk een gesprek voeren. Wat ook een groot probleem is, is telefoneren met een mobiele telefoon. Ondanks de beperkingen ben ik toch heel blij met mijn apparaten.

---

Mijn gehoor is prima (77 jaar). Ik lijd aan een ernstige tinnitus mijn grootste wens is lekker slapen en over 100 jaar wakker worden. Ik lijd Dag en NACHT. Sorry.

---

Helaas moet ik zeggen dat het hoor toestel voor mij een mooie bijkomstigheid is, wat ik niet meer zou willen missen. Natuurlijk is het mooi als je geen hoorapparaat nodig hebt, maar zo loopt het niet altijd. Ik heb nu al zo`n 10 jaar een hoorapparaat en heb het gewoon nodig. In November van het vorige jaar, werd ik in 3 dagen tijd aan mijn linker oor helemaal doof. Ik ben toen door de MRI scan geweest om te kijken wat de oorzaak zou kunnen zijn. Maar op de scan was niets te zien. Natuurlijk is dat wel een goed teken, maar je weet nu nog niet wat het geweest is. Ik ben wel blij dat het geen tumor was, want daar was ik wel bang voor. Verder probeer ik dus met gehoor apparaat te leven, wat me goed doet.

---

Ik draag beide toestellen, ze zijn een noodzakelijk kwaad voor mij, maar het biedt toegang tot een betere levenskwaliteit, hoewel in sommige gevallen hoop je op meer verstaanbaarheid en minder (omgeving)lawaai. De fase van schamen voor, die ligt al heel lang achter mij.

---

In mijn omgeving incluis mailer zelf word een hoorapp als een noodzakelijk kwaad gezien. Mijn inzien zien de app. er niet uit anno 2008, kijk is naar bv de telefoon ontwikkeling met oorstukjes en vormgeving, app. zijn walgelijk duur, imago van audicien zijn mijn inzien niet terecht als verkoper van versterkertjes, dure winkel etc , jammer dat Hans en anderen er niet dieper op ingaan, zijn op de goede weg, normaal geprijsde batterijen etc , normale service etc, over hoor brillen nog maar niet te spreken , de ontwikkeling van hulp app. is nog steeds het stadium van CHINA Made niet voorbij, alleen de prijzen liggen op high tech nivo. De behandelingen in bv aud centra duren een eeuwigheid en lange tot zeer lange wachttijden en aanvraag behandeling. Pascal mailer spreekt uit ervaring misschien wel 40 jaar app. maar het feit dat slechthorenden zich in een hoekje laten drukken is mijn inzien de belangrijkste moeilijkheid, tuurlijk ben ik lid en assertief op gebied van oor app. en lid van NVVS, maar ook van het NVVS heb ik het idee dat zij en ander belangenver. nu pas wakker worden! Kortom er is nog een lange weg te gaan voor Doven en slechthorenden.

---

Ik ben behoorlijk slechthorend maar met mijn apparatuur red ik me heel aardig.
Thuis heb ik een vaste aangepaste telefoon van B&O, wat prima gaat. Op mijn werk ben ik een looptelefoon aan het zoeken waarmee ik me ook goed kan redden. Bij Beter Horen een telefoon op proef gehad. De aanpassing werkte prima, hij pakte de codes niet van de centrale in huis, dus daar had ik niets aan. Nu een gewone Siemens die een behoorlijk spraakvolume heeft, het is verre van optimaal.

---

Nooit heb ik me voor mijn gehoorapparaat geschaamd, integendeel ik was er blij mee het was immers voor mij DE mogelijkheid om contact te kunnen hebben en om nog zo goed als mogelijk was te kunnen functioneren in de maatschappij!! Natuurlijk was het dragen ervan niet leuk, zeker niet als je pas 26 jaar bent, het was toen nog zo`n groot log apparaat, bijna zo groot als een pakje sigaretten en eraan zat zo`n dik rose snoertje en in mijn oor zat een heuse knop.
Ook het weer moeten wennen aan al die geluiden was soms best vermoeiend maar nooit heb ik mijn apparaat uit gezet, wel zette ik het geluid iets zachter waardoor alles beter te verdragen was en zo kwam er toch gewenning. Na 50 jaar was mijn gehoor langzaam maar zeker helemaal verdwenen, dat was echt wel balen maar ook deze stilte zou ik op mijn manier overwonnen hebben, een steeds dover mens wordt heel handig in het verzinnen van allerlei foefjes, toch! Maar….. mijn kno-arts was op vakantie en ik kwam dus bij een andere kno-arts terecht en die vroeg me waarom ik niet ging voor een implantaat? Wablief?? DAT was me nooit geadviseerd, ik wist niet eens dat dat bestond!
Nu ben ik al een jaar de heel gelukkige draagster an een cochlear implantaat, ik hoor er heel goed mee er is een heel grote wereld voor me opengegaan, echt ik heb vleugels gekregen.

---

Bijzonder dat je deze vraag/vragen stelt over de betekenis van hoortoestellen voor mij. De laatste dagen realiseerde ik mij juist dat ik onmogelijk zonder deze – vervelende – dingen kan. Ik ben de schaamte al lang voorbij…. Zonder hoortoestellen ben ik inmiddels vrijwel doof. Ik vind ze vervelend vanwege de oorstukjes in mijn oren, die ik – zij het onbewust – de hele dag voel. Dit heeft niets te maken met het niet passen van oorstukjes. Ze zijn aangemeten door een specialist in oorstukjes. Het zijn gewoon irritante voorwerpen in mijn oor.

Tsja, en nu het toch over de hoortoestellen gaat: ze zijn hartstikke belangrijk voor mij. Laat slechthorend geworden, intussen ongeveer mijn tiende toestel, en kwalitatief beter dan ieder toestel hiervoor. Door de apparaten kan ik sociaal goed meedoen. Tegelijkertijd is het doodvermoeiend om die dingen te dragen. Ondanks het gegeven dat ze ongeveer de allerbeste zijn die er bestaan en prima aangemeten, krijg ik te veel geluid binnen bij `normaal` functioneren. Na een sollicitatiegesprek maakte ik voor mijzelf een vergelijking met iemand in een rolstoel. Dat hulpmiddel is veel zichtbaarder, maar volgens mij zit een mobiel gehandicapte thuis ook nog wel eens in een andere stoel, rollend of niet. Wil ik kunnen communiceren dan is het niet anders: dan zitten mijn oorstukjes in mijn oren en mijn achter-het-oor-toestellen er achter…

Ik prijs mij gelukkig als ik een andere vergelijking maak: met (ernstige) slechthorenden in een generatie voor mij en zelfs daarvoor. Ouders en (over)grootouders hadden niet de beschikking over deze toestellen en raakten behoorlijk geïsoleerd. Door de huidige technische mogelijkheden heb ik toestellen die het spraakverstaan mogelijk maken, in een rustige omgeving zelfs uitstekend. Samengevat, ondanks het ongemak is mijn kwaliteit van leven met hoortoestellen heel veel beter dan zonder deze hulpmiddelen.

---

Voor mij is een hoortoestel een goede vooruitgang ,anders kon nu geen muziek meer maken, mij grootste hobby, ik speel accordeon.Keyboard, Piano en zit begeleid een dames koor in Raamsdonksveer , maar het is wel een hulpmiddel maar ik ben er wel blij mee, ben wel bang dat mij gehoor wel achter uit zal gaan ,maar de techniek staat ook niet stil.

---

Kort iets over mijzelf: ik ben 61 jaar oud en draag nu ruim twintig jaar gehoorapparaten. Mijn probleem is een erfelijke aandoening van de gehoorzenuw met als gevolg een uitval van hoge tonen, ook het laagste bereik geeft problemen. Tot nu toe blijven het voor mij vooral hulpmiddelen: iemand die binnensmonds spreekt, met een afgewend gezicht spreekt, kortom in situaties waarbij lipaflezen niet werkt ? maar ook bepaald telefoonverkeer ? blijven een probleem; dit ondanks een optimale recente aanpassing. In het kader van een reorganisatie heeft dit indirect geleid tot ontslag bij mijn werkgever waar ik ruim 18 jaar werkte omdat telefoonverkeer in een ruimte met meerdere pratende collega?s problemen opleverde. Tegelijkertijd heb ik ook de vermoeidheid ervaren die een gehoorprobleem met zich mee brengt (vaak gepaard gaande met hoofdpijn): je ?hoort? nooit zomaar iets maar bent altijd bezig met actief luisteren en dat kost veel energie. Het meest storend blijft voor mij de ervaring dat de buitenwacht er over het algemeen van uit lijkt te gaan dat als je iets niet goed hoort dit tegelijkertijd betekent dat je de meest eenvoudige dingen niet begrijpt. Voor alle duidelijkheid: ik heb mijn onvrijwillige werkloosheid inmiddels positief weten in te vullen door een universitaire studie wijsbegeerte af te ronden! In dit milieu bleek het helemaal geen probleem: nadat ik had aangegeven dat ik gehoorproblemen had, kon ik steeds vooraan in de collegezaal plaatsnemen en de hoogleraren spraken zonder uitzondering duidelijk naar mij toe.(kleine faculteit VU) Bij problemen als gevolg van een mogelijk verkeerde interpretatie door verkeerd verstaan, was men zonder uitzondering uitermate behulpzaam bij een nadere uitleg. Deze ervaring strekte zich uit tot mijn medestudenten, ook de jongere. Een bril is algemeen geaccepteerd, waarom zouden we ons moeten schamen voor een gehoortoestel? Het blijft mijn inziens zaak dat de dragers van een gehoortoestel er zelf open over zijn: Laat maar weten dat je iets niet goed verstaat en vraag om herhaling van hetgeen werd gezegd om onbegrip en frustratie in te perken. Vraag om begrip. Meestal krijg je dat dan ook!

---

Het hoortoestel is voor mij een beter kwaliteit van leven. Ik moet er niet aan denken dat ik er zonder moest. Dan kon ik wel thuisblijven. Je moet gewoon accepteren dat je een handicap hebt. Alhoewel dat niet altijd gemakkelijk is. Iemand die in een rolstoel zit, zou ook graag willen lopen, maar kan dat ook niet.

---

Voor mij betekend het één en al ellende. Het hulpmiddel wat ik had , een in het oor toestel, is de mede oorzaak geweest van een beenmerg infectie. Ik hoor met rechts niets dat wil zeggen ik heb een radicale holte re de zenuw functioneert nog wel. Ik heb volgende week een afspraak staan met een deskundige met betrekking tot slecht horen en werk. Ik ben benieuwd of dit een oplossing bied. Tien jaar geleden ongeveer heeft Professor Grote in Leiden nog gekeken of een herstel operatie zin heeft. Gezien mijn geschiedenis wou hij er niet aan beginnen. Ik ben onlangs op mijn werk geconfronteerd met mijn handicap, ik wordt soms wel moe van dat ik steeds weer aandacht er voor moet vragen. Ik hoop dat ik volgende week goede handreikingen krijg.