Het nauwkeurig meten van je gehoor wordt audiometrie genoemd. Je kan dit niet zelf doen; deze metingen worden uitgevoerd door een audicien, een KNO-arts, een audioloog (of een assistent).

Toonaudiogram
In een toonaudiogram wordt vastgelegd hoe goed je tonen van verschillend volume en hoogte kan horen. Je krijgt dan verschillende piepjes te horen; soms hard, soms zacht, soms hoog, soms laag. Op het toonaudiogram wordt in een grafiek per toonhoogte (frequentie) aangetekend hoe luid de piepjes moeten zijn opdat je ze nog net kan horen. Deze test wordt in een geluiddichte kamer uitgevoerd of via een koptelefoon, zoals bij het medisch onderzoek op school.

Spraakaudiogram
In een spraakaudiogram wordt in een grafiek vastgelegd hoe goed je verschillende klanken kunt onderscheiden, bijvoorbeeld de verschillende klanken in “bakâ€? en “wakâ€?. Eigenlijk wordt hier het verschil tussen “horenâ€? en “verstaanâ€? getest. Je krijgt via een koptelefoon eenvoudige woordjes te horen in verschillend volume. Deze woordjes, op wetenschappelijke wijze geselecteerd voor deze test, moet je nazeggen.

Tympanometrie
Met een tympanometer wordt de beweeglijkheid van het trommelvlies getest. Je krijgt een soort dopje in je oor, er wordt wat druk opgebouwd en je hoort een toon. De tympanometer meet op dat moment of je trommelvlies op een goede, efficiënte manier het geluid doorgeeft van de gehoorgang naar het middenoor.

Er zijn nog verschillende andere onderzoeksmethoden die gebruikt
worden zoals:

• Test om het spraakverstaan in lawaai te meten. Bij de toon- en/of spraakaudiometrie hoor je dan bijvoorbeeld een ruis op de achtergrond, terwijl je de piepjes of woordjes krijgt aangeboden;
• Test om te meten of je goed kunt bepalen uit welke richting een geluid
  komt

• Test om de activiteit van de haarcellen te meten
• Test om de hersenactiviteit te meten als reactie op geluid

Bron: Lapperre Hearing Systems