HENGELO (G) – Mensen, mensen… rustig, niet allemaal door elkaar, gebaart de tolk richting de groep doven om haar heen. Als iedereen in gebarentaal door elkaar heen `praat`, klinken nauwelijks geluiden. Maar toch is er voor de tolk geen touw meer aan vast te knopen.

Voor de horenden en misschien ook voor de slechthorenden onder de kampeergasten is het geluid van het Achterhoekse platteland te horen. Het geruis van de wind in de populieren, de hond die blaft als iemand de oprit op rijdt en de roepen van vogels. Maar de meeste gasten die deze dagen op mini-camping De Nachtegaal in Hengelo logeren, zegt het allemaal niets. Ze zijn doof. “Deze week leven wij ons uit in onze eigen dovencultuur”, vat Albert Beekman uit Barchem samen. Hij is slechthorend, spreekt moeilijk, maar kletst honderduit in gebarentaal. Hij heeft deze vakantieweek georganiseerd voor Deaf 50plus, een club opgezet voor dove vijftigers.

“Iedereen gaat afzonderlijk op vakantie. Maar één week in het najaar gaan we met elkaar.” Dan leven de doven met elkaar in een dovenwereld. “Zonder op de tenen te hoeven lopen zoals in de horende maatschappij.” Vijf dagen staan op een groot kampeerveld 24 caravans in een grote cirkel. “Zodat wij elkaar kunnen zien. Wij zijn visueel gericht.” Iemand roepen die naast je staat op de camping heeft geen zin. Met de handen wapperen is de manier om aandacht te vragen. Om te communiceren moeten de doven elkaar zien zodat de gebaren waar te nemen zijn. En, belangrijker, mensen elkaars lippen kunnen lezen.

Annelies, de vrouw van Albert, is vanaf haar geboorte volledig doof. “Ze heeft onze hond nog nooit horen blaffen. Ze weet niet hoe de wind klinkt of kent geen schrik van een knal.” Hun horende kinderen en kleinkinderen communiceren met hen middels gebaren en liplezen.

Maar dat kan nu tijdens de dovenvakantie op De Nachtegaal. Op het veld staan overal groepjes mensen. Gesprekken tussen tien mensen klinken als licht geroezemoes, maar door de handen die druk gebaren, is te zien dat het een levendige, gezellige groep mensen is. De sprekende en horende voelt zich nu buitenstaander.

Els Cokart uit Amsterdam stond aan de wieg van Deaf 50plus. “Drie jaar geleden zijn we begonnen met een kleine groep kampeerders. Eerst in Ommen, daarna in Zeewolde en nu in Hengelo.” De groep mensen komt uit alle delen van Nederland en wordt steeds groter. Zo groot dat ze er zelfs over denken om de groep volgend jaar op te splitsen.

“We zijn hier volledig vrij,” benadrukt Beekman. “We kampen nog met veel vooroordelen. Omdat we moeilijk spreken, denken mensen dat we verstandelijk ook niet in orde zijn. Maar we hebben enkel een spraak- en hoorstoornis.” Tekenend is dat zelfs de campingeigenaar dacht dat de mensen in een instelling woonden. “Wij hebben werk, kinderen, kleinkinderen en rijden auto”, somt Beekman op. En deze week vieren ze vakantie met elkaar. Fietsen, wandelen, boerengolf, een bbq en een biertje.

Wie interesse heeft in een vakantie met Deaf 50plus kan mailen naar: albertbeekman@hetnet.nl.

Bron: de Stentor