advertorial
In 1979 werd voormalig rallyrijder Pierre Aengenend genoodzaakt zijn professionele carrière als fabrieksrijder stop te zetten. Reden: Pierre werd ernstig slechthorend en het navigeren met zijn co-piloot werd onmogelijk. Een maand geleden stond Pierre opnieuw aan de start van "Legend Boucles de Spa". Dankzij een cochleair implantaat kan hij zijn navigator weer verstaan.

Rallyvirus zit in de genen
Pierre Aengenend kreeg op tienjarige leeftijd van zijn KNO-arts te horen dat hij progressief doof werd en op latere leeftijd volledig doof kon worden.Ook vertelde ze hem dat hij later een opleiding moest kiezen waar je nadien niet in een luidruchtige omgeving terecht zou komen. Echter, Pierre was bezeten van auto`s en alles wat met auto`s te maken had. De ouders van Pierre hadden een kwekerij en vonden het beter dat hun zoon een opleiding in deze richting zou volgen. Pierre behaalde zijn vakdiploma, volgde een management opleiding, maar kon de auto`s en de autosport niet los laten.

Pierre vertelt zelf zijn verhaal:
In 1969, nadat ik mijn rijbewijs had gehaald, kocht ik zelf een echte rally auto en begon kleine rally`s op lokaal niveau te rijden. Ik had de grootste lol, maar mijn navigator niet omdat die zich rot schreeuwde om zich verstaanbaar te maken. Hiervoor vond ik een oplossing en bouwde als één van de eerste een intercom in de helmen, zo heb ik drie jaar op provinciaal niveau gereden.
Vanaf 1972 namen we deel aan het Nederlands kampioenschap en in 1975 gingen we zelfs internationaal. In dit laatste jaar nam ik ook het bedrijf van mijn vader over waardoor het tot 1976 erg druk werd en ik maar een paar rally`s kon rijden. Maar vanaf 1977 ging ik weer voluit met een Ford Escort RS2000 mk2 voor het Europees kampioenschap. Twee jaar later kreeg ik het voorstel om enkele grote Europese en enkele WK rally`s met een fabrieksauto Triumpf TR7 te gaan rijden.
Tijdens de 24-uren van Ieper maakte ik echter een grote fout en geraakte van de weg doordat ik mijn navigator niet meer kon verstaan. Tijdens een volgende rally gebeurde hetzelfde en besliste ik om te stoppen. Mijn gehoor was in korte tijd zo ernstig achteruit gegaan dat rallyrijden niet meer kon.

Ik ben weer naar de KNO-arts gegaan en ik kreeg twee sterke hoortoestellen waar ik redelijk mee kon horen. Het rallyrijden was jammer genoeg voorbij. In 1979 bouwde ik een tweede bedrijf waardoor ik het zo druk had dat het de pijn wat verzachtte. De volgende twintig jaar verliep alles rustig. Ik ging trouwen, kreeg twee kinderen, huisje boompje beestje…

Maar in 1998 gebeurde het waarvoor ze mij op tienjarige leeftijd voor gewaarschuwd hadden. Ik werd in een tijdsbestek van enkele maanden helemaal doof. Omdat ik hier niet mee om kon gaan, ging er van alles mis in mijn leven. Ik verloor hierdoor mijn gezin, mijn bedrijf en mijn vrienden. Ik kon niet accepteren dat ik doof was en werd doorverwezen naar dokter Sleeboom, verbonden aan de Robert-Fleurystichting in Leidschendam. Zij was in Nederland de beste psychiater voor dove patiënten. Tijdens de behandeling door dokter Sleeboom werd ik er op gewezen dat het voor het genezingsproces beter was dat ik een hobby had. Mijn oude liefde voor de Ford Escort kwam weer naar boven en ik kocht een Ford Escort RS2000 mk1 uit 1974.

Opnieuw horen met een cochleair implantaat
Op het eind van de behandeling werd mij gevraagd of ik voor een cochleair implantaat (CI) in aanmerking wilde komen. Uit testen bleek echter dat ik nog niet in aanmerking kwam. In 2008 kreeg ik van de KNO-arts te horen dat ik een nieuwe test voor de selectieprocedure mocht doen. Nu kwam ik wel in aanmerking voor een CI. In juni kreeg ik mijn cochleair implantaat, wat was ik blij! Sinds de eerste dag met mijn CI luister ik naar het fluiten van de vogels en dat doe ik nog elke dag. Het ging steeds beter met mij én de zware medicijnen bleven in de kast liggen.

Inmiddels hebben we een vriendenclub opgebouwd met allemaal Ford Escort liefhebbers. Hier kwam ook ter sprake of ik nog eens een rally zou willen rijden. Willen heel graag, maar kunnen dat is wat anders. Mijn dochter Fiona heeft al enkele jaren het rallyvirus te pakken en heeft ook al ervaring opgebouwd. Zij was best bereid om te navigeren. Met de steun van mijn vrienden hebben we de Ford Escort voorbereid. We plaatsten een ringleiding in de auto maar dit stoorde teveel. We kwamen op het idee om rechtstreeks een microfoon op het CI-toestel aan te sluiten. Dit gebeurde met dank aan het St. Radboud Ziekenhuis te Nijmegen.

In november 2010 reden we een kleine proefrally van ongeveer 150 km en dat verliep voortreffelijk. Dus schreven we ons in voor de rally "Legend Boucles de Spa" in België. Op 19 februari 2011 was het zover. De zenuwen gierden door het lichaam, de nacht ervoor geen oog dicht gedaan, maar het was een gezonde spanning die ik al jaren niet meer had gevoeld. Ook deze rally verliep voortreffelijk. We hadden een heerlijke dag en eindigden op plaats 43 van de 160 deelnemers.

Nu het rallyvirus weer in alle genen zit, zijn we voor de 2012 editie weer present. En dit jaar willen we beter (lees veel beter) scoren dan een 43ste plaats. Mijn kwaliteit van leven oftewel mijn levensgenot is met mijn CI weer een stuk beter geworden.

Pierre Aengenend en zijn dochter zijn uiteindelijk op de 74e plaats geëindigd.

Kijk voor meer informatie over cochleaire implantaten op www.cochlear.com.