Eind augustus 2014 mogen Elaine den Exter en Lucinde Wiersema hun talenten tonen tijdens het Europees Jeugd Kampioenschap Atletiek (EJK) voor doven en slechthorenden in Trabzon, Turkije. Hoe bereiden zij zich voor op deze spannende zomer? En hoe belangrijk vinden ze het om te winnen?

Voor Elaine (17) en Lucinde (16) is elk geval één ding duidelijk: atletiek is hun lust en leven. Vier tot vijf keer per week werken ze aan hun talent op de atletiekbaan van hun vereniging. Elaine traint in Rotterdam en Lucinde in Leiden. 'Atletiek betekent heel veel voor mij,  het is een uitlaatklep.  Als ik een zware dag achter de rug heb, dan ben ik blij als ik mag trainen. Het is bijna een verslaving, als ik een keer niet mag trainen zitten mijn ouders met een chagrijnige dochter,' zegt Elaine lachend.

Hoe is deze passie voor atletiek bij jullie ontstaan?
Lucinde: 'Op mijn zevende ben ik begonnen met atletiek. Het is al negen jaar mijn grootste hobby. Ik vind het heel leuk om lekker buiten te zijn en te trainen in een groep. Ik word steeds sterker en ik heb talent voor atletiek.' Voor Elaine verliep de weg naar de atletiekbaan een beetje anders: 'Ik doe sinds 2010 aan atletiek. Eerst zat ik op judo, maar na een oorreconstructie mocht ik niet meer judoën. Ik kan heel moeilijk stilzitten, dus toen ben ik met atletiek begonnen. Mijn trainer zei dat ik heel goed moest nadenken wat ik wilde. Ik ben voor de volle 100% voor atletiek gegaan en ik heb er totaal geen spijt van!'.

Hebben jullie last van jullie gehoorbeperking op de atletiekbaan?
'Bij atletiek heb je je gehoor niet echt nodig, alleen is het lastiger om het startschot te horen. En wat wel veel mensen vergeten, is dat het evenwicht van slechthorenden minder is. Dat komt omdat het evenwichtsorgaan in het oor zit. Zelf ervaar ik het ook weleens in mijn sprint, dan ga ik heel erg zwabberen. Ik had het vooral toen ik begon met atletiek, maar het is al stukken beter. Ik heb het meeste last van mijn gehoorverlies bij de start,' zegt Elaine.

Ook Lucinde (op de foto links, gemaakt door Erik van Leeuwen) heeft vooral problemen bij het startschot: 'Bij de 100 meter en horden ben ik langzamer in de start omdat ik het startschot niet kan horen. Bij wedstrijden in Nederland is de startcommissaris bereid om het startpistool naar beneden te richten. Hij staat dan ook op de grond en niet op de verhoging, zodat ik het kan zien. Het leukste aan atletiek vind ik hoogspringen en speerwerpen, ook omdat ik dan geen last heb van mijn doofheid.'

Toch heeft het ook wel eens voordelen volgens Lucinde: 'Als er harde muziek is kan ik het wel voelen maar ik ben niet afgeleid door de muziek want ik hoor het niet. Of als mensen op de tribune schreeuwen tijdens de 1000 meter en ik moet me ondertussen concentreren op het hoogspringen. Dan is de doofheid wel handig,' lacht Lucinde.

Zijn jullie al druk aan het trainen voor Turkije?
Elaine: 'Voor dit jaar heb ik mijn school afgerond, dus ik heb alle tijd om me voor te bereiden op het EJK, dat is heel fijn!  Mijn trainingsweek begint op maandag met een kogel/discustraining en een krachttraining. Op dinsdag doe ik een looptraining met korte tempo’s en op woensdag hordentraining. Donderdag heb ik een looptraining met lange tempo’s en dat vind ik verreweg het zwaarst van de hele week. In het weekend train ik ook en op zondag heb ik meestal een wedstrijd.'

'Ik heb nog minder ervaring met de 100 en 200 meter sprint, en de 100 meter horden en verspringen.   Hierin kan ik nog veel groeien.  Door de hink-stap-sprong te doen oefen ik ook de afzet voor verspringen, en het ritme van de aanloop. Omdat ik niet kan horen is het lastig om precies voor de witte streep af te zetten, want ik kan niet rennen en gebaren en kijken tegelijk. Horende mensen horen de aanwijzingen tijdens de aanloop, ik niet. Het moet na elkaar, dus dat is moeilijker om te trainen,' legt Lucinde uit.

Wat betekent het voor jullie om mee te mogen doen aan deze uitdaging?
Lucinde: 'Ik vind het heel spannend, en nieuw. Ik ben ook wel trots dat ik naar het EK mag. Als je iets moeilijk vindt, moet je doorbijten, en je best blijven doen.  Niet opgeven. Ik heb geleerd me beter te concentreren door te oefenen met energie, vertrouwen en focus. Dat pas ik bij hoogspringen toe, maar ook bij andere onderdelen. Dan voel ik me fijner en kan ik goed presteren, ook al blijft elke wedstrijd leuk spannend.'

Elaine: 'Het meedoen aan het EJK betekent veel voor mij. Tijdens mijn geboorte was mijn toekomst niet zeker aangezien ik meerdere afwijkingen had. Ik zou onder andere nooit evenwicht krijgen. Dat ik nu op het EJK mag staan, maakt dus veel los. Het dwingt ook behoorlijk wat respect af bij mensen, ze vinden het knap dat ik nu hier sta terwijl ik ook totaal anders kon zijn.'

Wat denken jullie, gaan jullie het ver schoppen op het EJK?
'Ik vind het heel leuk om mee te doen, ik hoop op een medaille, misschien voor hoogspringen of voor speerwerpen.  In Duitsland had ik de beste prestatie van alle junioren B meisjes op hoog- en op verspringen, en ik was de jongste deelnemer,' zegt Lucinde. Elaine legt de lat nog wat hoger: 'Ik ga voor niets minder dan goud!! Zeker op de 100m en 200m, bij het kogelstoten is het een beetje aftasten. Als ik in 2012 meegedaan had met het EJK dan was ik Europees kampioen geworden op de 100m en 200m, die gedachte geeft wel een kick.'

Koninklijke Nederlandse Doven Sport Bond
Het EJK is een van de internationale kampioenschappen die op het programma van Elaine en Lucinde staat. Zo bereiden zij zich optimaal voor op het hoogst haalbare toernooi in de dovensport ter wereld; de Deaflympics van 2017 in Samsun, Turkije. In hun reis naar deze sportdroom worden ze ondersteund door de Koninklijke Nederlandse Doven Sport Bond (KNDSB).

Doof.nl wenst Elaine en Lucinde heel veel succes en plezier in augustus.