Dat het voor doven en slechthorenden nu misschien makkelijker is dan 100 jaar geleden, is te danken aan allerlei maatschappelijke ontwikkelingen. Wat moet er nog meer gebeuren de komende vijf jaar? En wanneer is het eigenlijk ‘klaar’? Drie dove mensen vertellen hun mening.

Vera van Dijk, ingenieur en adviseur gebouwtoegankelijkheid (specialisatie Doven)

‘Er zijn veel dingen te verbeteren waardoor doven zich niet meer hoeven aan te passen. In mijn bouwkundig vakgebied kunnen we bijvoorbeeld dooftoegankelijke gebouwen realiseren. Denk hierbij aan toegankelijke intercoms bij slagbomen, entreedeuren en liften. Dingen weghalen die pijn doen als je er tegenaan loopt. Denk ook aan noodomroepen in gebouwen, hoe krijgen wij dit volledig mee zoals de horenden? Dit zijn essentiële zaken waarbij het om levens kan gaan.’

Sam Piek, Sencity Senseteam & verhalenteam, trainer Creatieve Toegankelijkheid

‘Wat voor mij het ideaal zou zijn, is als meer evenementen en het uitgaansleven toegankelijker zouden worden. Daarmee bedoel ik, dat de communicatie minder een belemmering wordt.

Nu de Nederlandse Gebarentaal erkend is, zou het erg mooi zijn om daarvan resultaten te zien. Bijvoorbeeld dat leerlingen op middelbare scholen de Nederlandse Gebarentaal als vak kunnen volgen van een dove docent.

Meer rolmodellen in de media zijn ook zeker erg belangrijk. Iemand waar dove en slechthorende jongeren naar kunnen op kijken.’

Annemarie Spoor- van der Eerden, auteur van twee boeken

‘Omdat de groep doven/slechthorenden een relatief kleine groep is, ben ik nog steeds van mening dat wij ons, ook over vijf of tien jaar, zo goed mogelijk moeten aanpassen. Dan zijn we ook meteen een goed visitekaartje. Het neemt niet weg dat wij wel een beetje een vergeten groep zijn in de maatschappij. Maar de heersende inclusie gaat mij veel te ver. Het zou mooi zijn als de maatschappij ons dan meer ziet als volwaardig, dat is momenteel nog niet het geval.

Wanneer meer mensen uit zichzelf gebarentaal leren, bijvoorbeeld via de online cursus van Bianca, Tom of Monique dan is dat alleen maar leuk en aan te moedigen maar het moet wel vanuit henzelf komen. Ik verwacht wel dat er steeds meer mensen interesse krijgen in het leren van gebarentaal, dat zie je ook steeds meer sinds de erkenning van gebarentaal. Een verdere ontwikkeling van internationale gebarentaal zowel voor doven als horenden zou een verrijking zijn.

Werkgevers zouden over hun twijfels heen moeten stappen om een dove/slechthorende aan te nemen, weten ze wel dat wij door onze beperking vaak een hogere productiviteit hebben!? Dit probleem is zo hardnekkig dat ik echt hoop dat het over vijf of tien jaar allemaal stukken soepeler zal gaan.

Tevens denk ik dat het goed is om het onderwijs van vroeger weer nieuw leven in te blazen, zoals jullie kunnen lezen in mijn boeken was het onderwijs en aandacht aan spraak naar mijn persoonlijke mening vroeger beter.

Dit in combinatie met de verdere ontwikkeling van de huidige technologie om gesproken taal automatisch om te kunnen zetten in tekst komen we een heel end!’

Andere reacties op onze vraag in de nieuwsbrief van augustus:

‘Hoop dat audiciens vaker bij de doven thuis komen. De doven zijn vaak oud en rijden vaak geen auto meer. Moeten dan met iemand meerijden of per taxi komen. Ook de thuishulpmiddelen als tv-geluid kunnen ouderen vaak niet voor elkaar krijgen. En laten het er dan bij zitten. Een deskundige en attente audicien is goud waard!’

Welke veranderingen denk jij dat er nodig zijn?