DEN HAAG – In Nederland wonen naar schatting veertienduizend ouderen die niet of nauwelijks kunnen zien en horen. Dat concludeert het Landelijk Expertisecentrum Doofblindheid (LED). Tot nu toe werd aangenomen dat slechts enkele duizenden ouderen aan de dubbele handicap lijden.

De ouderen zelf en hun omgeving hebben vaak geen idee dat sprake is van doofblindheid, maar ze raken er wel door in isolement. Hun gedrag wekt bij anderen namelijk vaak de indruk dat de ouderen dementeren, autistisch zijn of lijden aan stemmingsstoornissen.

In verzorgingshuizen is het personeel eveneens lang niet altijd bekend met het verschijnsel. Maaltijden blijven onaangeroerd, doordat de doofblinde oudere niet merkt dat het eten voor zijn of haar neus staat.

Doofblindheid komt vooral voor onder hoogbejaarden. Hun blindheid of slechtziendheid is veelal het gevolg van aandoeningen als staar, diabetes of een oogziekte. Naarmate mensen ouder worden treedt ook nogal eens fors gehoorverlies op. Dat bij die combinatie sprake is van doofblindheid is veelal onbekend. Een aanzienlijk deel van de dubbel gehandicapte ouderen woont vaak nog zelfstandig thuis.

Het Landelijk Expertisecentrum Doofblindheid (LED) in Maarn gaat onderzoeken hoe de groep thuis wonende doofblinden is op te sporen. Deze dubbelgehandicapten kunnen aanspraak maken op hulp van zogeheten Zorgregieteams, die helpen met advies, begeleiding, training en maatschappelijk werk. Ook is begeleiding mogelijk bij het doen van boodschappen of het maken van uitstapjes.

LED-directeur Christophe Marthaler maakt zich zorgen over de op handen zijnde Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO). Veel vergoedingen voor doofblinden die nu nog onder de AWBZ vallen, komen dan mogelijk voor rekening van de gemeenten. Omdat het om een relatief kleine groep gehandicapten gaat, zullen gemeenten daar naar verwachting weinig geld aan willen besteden.

In april van dit jaar bleek uit onderzoek dat in Nederland minimaal tachtig, maar mogelijk honderdvijftig dove ouderen tientallen jaren ten onrechte in een psychiatrische inrichting wonen. Ze zijn ooit `gek` verklaard en op medicatie gezet omdat ze niet goed konden praten als gevolg van hun doofheid.

Bron: Haagse Courant