Nog even, en we zijn een echte orenfamilie. Aanvankelijk was ik de enige in de familie met een gehoorprobleem. Een zwart schaap met een progressief verlies. Mijn vrouw is weliswaar doof door de bof, maar daar geldt geen bloedband. Totdat mijn zus Karin een zoon, Tebbe kreeg. Deze baby zou een auditieve beperking hebben en ze begint ook steeds meer te twijfelen aan haar eigen gehoor. Zelf heb ik twee dochters – Lena en Bregje – die momenteel een lijm- en een loopoor hebben.

Door al deze gevallen zijn we ervaringsdeskundigen pur sang. We weten inmiddels alles van gehoorverlies, gebarentaal, cochleaire implantatie, BERA gehoortesten bij zuigelingen en nu dus ook lijm- en looporen. Dit zijn typische problemen die met het middenoor te maken hebben. Vaak begint dit gehoorprobleem met een gewone verkoudheid waarbij er vocht ontstaat in het middenoor.

Een kleine uitleg: Het oor bestaat uit het buitenoor, het middenoor en het binnenoor. Het buitenoor wordt gevormd door de oorschelp en de gehoorgang. Het buitenoor en middenoor worden van elkaar gescheiden door het trommelvlies. Achter het trommelvlies ligt het middenoor. Het middenoor bevat de gehoorbeentjes en is normaal gezien gevuld met lucht. Tussen het middenoor en de neus-keelholte loopt de buis van Eustachius, deze voert vocht uit het middenoor af. Het binnenoor bevat het evenwichtsorgaan en is daarnaast verantwoordelijk voor het doorgeven van signalen aan de gehoorzenuw in de hersenen.

Loopoor
Bregje van anderhalf had een loopoor. Door een verkoudheid kan de buis van Eustachius dicht gaan zitten en raakt er vocht, met daarin het verkoudheidsvirus en soms ook bacteriën, gevangen in het middenoor. De druk in het middenoor stijgt. Het trommelvlies gaat bol staan en dat doet pijn. We spreken dan van een (acute) middenoorontsteking. Door de druk kan er een gaatje in het trommelvlies ontstaan. Het ontstekingsvocht loopt naar buiten, de druk neemt af en de pijn verdwijnt.

Lijmoor
Bij Lena (5 jaar) waren er niet echt tekenen van een acute middenoorontsteking. Wel had ze al behoorlijk lang last van vochtophoping achter een gesloten trommelvlies. Het vocht dat zich ophoopt, kan slijmerig zijn en op lijm lijken. Vandaar de term lijmoor. De medische term voor een lijmoor is otitis media serosa of otitis media effusie.

Het lijmoor werd voor Lena en haar omgeving op een gegeven moment hinderlijk. Het gehoor was verminderd en wisselde regelmatig. Het uit zich in gebeurtenissen die ik zelf maar al te goed herken. In de klas begon ze steeds harder te praten, en ik bemerkte vreemde misverstanden. In de auto gaf ik aan dat papa even moest tanken. Ze vroeg mij: “Paps, wat zit je de denken?”. Of bijvoorbeeld bij zwemles, waar de zwemjuf vanaf de kant aanwijzingen geeft. Alle kinderen volgen deze instructies op, maar Lena zwemt onverstoorbaar door. Nee mevrouw, dat is geen ongehoorzaamheid…

Een lijmoor gaat meestal binnen drie tot zes maanden vanzelf over. Bij veel kinderen komt het nog wel eens terug. Zelfs als er langdurig vocht in het middenoor zit, geeft dat geen blijvende beschadiging aan het gehoororgaan.

Buisjes
Maar bij Lena was dit dus niet het geval. In overleg met de KNO arts hebben we besloten trommelvliesbuisjes te laten plaatsen. Dit houdt in dat een gaatje in het trommelvlies wordt gemaakt, waarin een klein buisje wordt geplaatst om het vocht uit het middenoor te laten afvloeien. Dit versnelt het herstelproces. De buisjes worden na zes maanden vanzelf uitgestoten, waarna het trommelvlies zich spontaan sluit.

De buisjes zijn afgelopen vrijdag geplaatst en het lijkt direct te helpen. De pijn is weg, ze hoort beter en de communicatie gaat zienderogen vooruit. In januari laten we het gehoor nog een keer testen in het audiologisch centrum om zeker te weten dat alles goed is. En zo niet, dan is de toekomstige bedrijfsopvolging van Doof.nl in ieder geval in goede handen!

Pascal Ursinus