Twintig jaar geleden zei een medisch specialist tegen de ras-Mokummer Simon Vlaar: “Leert u maar liplezen.” Doof was Vlaar, zo doof als een kwartel. Nota bene na een aantal operaties die van Vlaar juist weer een horende had moeten maken. Woest is hij nog als hij daaraan denkt, na al die jaren. Maar het goede nieuws is dat Vlaar weer hoort, óndanks de medische stand én audiciens.

Afbeelding: Simon Vlaar met zijn hoortoestel met bewerkt oorstukje.

Eigenlijk moet je in het leven alles zelf doen, vindt hij. Waarom van anderen afhankelijk zijn, die niet weten niet wat in je omgaat. “Ik ben nog nooit een audicien tegengekomen die zelf doof was”, zegt Vlaar met gezond wantrouwen. Na jaren van experimenteren en aanpassen met en van bestaande gehoorapparaten heeft hij een eigen versie gemaakt; een die werkt zonder piepen en fluiten. Weliswaar mét gehoorapparaat hoort hij weer als een `gewoon` mens. Bovendien zie je de hoorhandicap niet aan hem af. Hij gedraagt zich zou je kunnen zeggen normaal.

Na de vijfde generatie verandering heeft hij een versie gehoorapparaat gemaakt dat klinkt als een klok, met aanpassingen die weinig kosten. Die zelfverworven kennis en fabricage houdt hij echter niet voor zichzelf. Hij heeft al een klein legertje mede-doven geholpen. Met succes, getuige de dankbrieven. Het enige dat hij vraagt, zijn een paar euro voor materiaal- en verzendkosten.

Vlaar werd 40 jaar geleden doof. Dat was nog in het pre-Arbo-tijdperk, waarin nog geen beperkingen aan het aantal decibels werd gesteld. Als chef onderhoud en productie van de scheermesjesfabriek Schick stond hij dagelijks in oorverdovend lawaai. Letterlijk dus. Doofheid werd geconstateerd, diverse operaties volgden en die mislukten. Ziekenhuizen betekenden voor hem alleen maar groeiende ellende. Zijn linkeroor is nu 100% doof. Het rechter voor 80% .

“Gehoorapparaten op zich zijn prima. Alleen de afdichting deugt niet.” En in dat laatste zit hem het `Geheim van Simon Vlaar`. Als hobby-horlogemaker is Vlaar bekend met het werken op de vierkante millimeter. Het gedeelte van het gehoorapparaat dat in de gehoorgang steekt paste hij eerst aan door het wat dunner te maken en er een ringetje in te groeven. Dat was nodig voor het opzetten van een bewerkt oorpropje, dat gebruikt wordt tegen te veel lawaai en die wel in vliegtuigen worden verstrekt voor het slapen gaan op lange vluchten. Het voordeel is dat je dat kan indrukken en dat het langzaam weer uitzet naar zijn oorspronkelijke vorm.

Na een aantal `prototypen` vond Vlaar het deel van het hoorapparaat dat in de gehoorgang steekt, het oorstuk, niet meer nodig. Hij verving dat door een slangetje dat hij voorzag van zelfgesneden ringetjes in verschillende maten van hetzelfde bovengenoemde materiaal. Op die manier wordt de gehoorgang perfect afgesloten, maar kan toch goed ventileren. Vlaar gebruikt een speciaal ringetje om de andere te borgen, zodat zij bij verwijdering niet in de gehoorgang achterblijven.

“Ik ga niet meer naar de audicien, die heb ik niet meer nodig. Het kost maar een beetje werk om een apparaat te vermaken. Ik doe het gratis en voor niets voor anderen en vertel ze exact hoe ze het moeten gebruiken. Als ik het apparaat rechts uitzet, hoor ik links tóch. Iets dat volgens de KNO-arts niet kan. Maar als ik `s ochtends opsta doe ik eerst een apparaat in mijn dove oor. Ik hoor de klokken in mijn huis dan tikken op mijn andere oor.”

Een mede-dove schrijft Vlaar nadat hij zijn hoortoestel heeft aangepast: “Dankzij mijn bewerkte oorstukken kan ik mijn hoortoestel ten volle gebruiken. Het is een uitvinding die de moeite waard is om serieus te worden genomen.” Hierbij dus.

Bron: De Telegraaf

Naschrift van de redactie: Dhr Vlaar is bereikbaar via:
Skin Laminations BV
Lemelerbergweg 15
1101 AJ Amsterdam Z-O
tel. 020 622 14 50
fax 020 620 50 60