In het eerste deel heb ik het gehad over de voor- en nadelen van CI, de identiteit babygebarentaal, CI in het nieuws en de toekomst.
In dit tweede deel gaat het over de CI-identiteit.

Doof zijn of niet doof zijn…dat is de vraag (doof Liesje)

Door Judith Vogels

Vorig column
Ik heb in mijn vorige column gezegd dat ik niet tegen een CI ben. Ik vraag me alleen af wanneer het te vroeg is om te implanteren. En hoewel onderzoekers zeggen dat vier maanden een goede leeftijd is, vind ik dat persoonlijk te vroeg. Maar dat is mijn mening daarover.

En ze leven nog lang en gelukkig
Het is fantastisch dat doven een CI nemen, waardoor ze hun ‘kansen’ in de horende maatschappij vergroten en makkelijker kunnen integreren. Ze zullen daardoor ook minder afhankelijker zijn van horende mensen voor bijvoorbeeld een afspraak met de dokter maken. Ze kunnen makkelijker het regulier onderwijs is en goede studies volgen.
En ze leven nog lang en gelukkig.

Maar goed, zo eindigen levens in sprookjes en niet in deze wereld.
Was het maar mogelijk dat er een wondermiddel is, dat ons allemaal van onze zorgen verlost, de doofheid geneest, en iedereen normaal maakt.
Jullie hebben hopelijk  toch wel door dat ik sarcastisch ben.

Ik gun doven van harte dat ze met een CI beter kunnen integreren. Ik gun dove kinderen dat ze naar een reguliere school kunnen gaan die vlakbij hun huis is en waar hun broertjes en zusjes ook naartoe gaan.
Maar waar ik me zorgen om maak, is de identiteit.

Mijn ontwikkeling
In al mijn columns, van het begin tot nu, kun je mijn identiteitsontwikkeling volgen. Die bestond niet alleen uit pieken, maar ook uit flinke dalen.
Ik weet, als geen ander, hoe moeilijk het is om te ontwikkelen tot een sterk persoon, als je je niet compleet voelt in een wereld. Pas toen ik de dovenwereld leerde kennen, voelde ik me compleet. Maar als slechthorende pas je niet honderd procent in beide werelden, waardoor je soms het gevoel hebt tussen wal en schip te zijn.
Ik groeide op in de horende wereld en kreeg een ‘horende’ opvoeding. Ik heb mezelf prima ontwikkeld. Hoewel ik nu merk dat niet alle ontwikkelingsgebieden goed zijn ontwikkeld. Spelling is een drama bij mij. En de lidwoorden….doe geen moeite. Formeel taalgebruik…pffff. Mijn columns moet ik altijd laten nakijken door anderen, omdat het anders vol met fouten staat.
Subtiliteit…..niet mijn sterkste kant en tact heb ik niet. Als ik boos of gefrustreerd ben, uit ik het direct….op een harde manier. Wat blijkbaar ook een doof/slechthorend trekje is.

Niet overal controle over
Wat ik hiermee wil zeggen, is dat hoe goed je ook probeert je kind te laten opgroeien met alle hulpmiddelen, er altijd dingen zijn die je over het hoofd ziet.
Je kunt niet ervoor zorgen dat je kind zich op alle gebieden goed ontwikkeld. Een gedeelte ligt bij het kind zelf. Kinderen uiten niet alles en zijn zich ook niet bewust van hoe hun ontwikkelingsgebieden lopen. Daarvoor zijn ze kind, lekker zorgeloos in hun eigen wereld.

Als ouder kun je je kind een CI geven (of zelfs twee). Je kunt je kind in het regulier onderwijs plaatsen, de docenten instrueren hoe ze met je kind moeten omgaan, hulpmiddelen aanschaffen en je kind logopedieles laten nemen.
Maar als ouder heb je geen zicht op de identiteit. Je denkt vaak: het komt allemaal wel goed. Wanneer komt het dan goed? En wat als het niet goed komt?
Wat zeg je tegen je kind als hij in tranen thuiskomt en zegt dat kinderen vervelende dingen zeggen over zijn CI? Wat zeg je als je kind vraagt of hij speciaal is en waarom hij de CI op moet? Wat zeg je als hij zijn CI niet wil dragen?

‘Ben ik horend of doof’? ‘Ben ik gehandicapt of beperkt’? ‘Word ik later horend’?          ‘Waarom houden ze geen rekening met mij terwijl ik zo vaak al heb gezegd dat ze om de beurt moeten praten’? ‘Het zal allemaal wel wat ze zeggen’.

Er zijn geen handvaten om ervoor te zorgen dat het dove CI kind een goede identiteitsontwikkeling zal doorlopen. Als ouder en omgeving kun je het kind sturen, advies geven, informatie geven en steunen. Maar hij zal die weg zelf moeten lopen.
Het is net als wanneer je kind begint met fietsen, je legt uit hoe hij moet fietsen maar kan hem niet helpen bij het fietsen. Natuurlijk zal het kind vallen en dan ben je erbij om hem te troosten en weer nieuw advies te geven.

CI-identiteit
En wat is de juiste CI-identiteit? Richt die zich alleen op de horende wereld, of ook op de dovenwereld. En de slechthorende wereld?
Bevat die identiteit een tweetalige opvoeding met gebaren(taal) en gesproken Nederlands? Bevat het doven- en/of slechthorende cultuur?
Identiteit is een ontastbaar iets. Je kan het niet grijpen en meteen vormen zoals jij het wilt. Het is een proces van jaren.

CI-proces
Ik zit niet in het CI-proces en weet niet wat er zich afspeelt als het kind in de medische mallemolen gaat voor een CI. Ik weet niet wat er in de hoofden van ouders omgaat. Iedereen heeft wel een mening over de CI en kinderen, maar als het om je eigen kind gaat wordt alles heel anders.

Ik vraag me af, als je in het CI-circuit zit, wordt je dan ook geïnformeerd over gebarentaal, dovencultuur, welzijnsstichtingen en belangenbehartigingsorganisaties en identiteit?

Mijn mening
Ik als slechthorende vrouw heb een mening over wat ik goed vind voor CI-kinderen. Iedereen heeft daar wel een mening over en ze zullen allemaal verschillende zijn, omdat iedereen zijn mening vormt a.d.h.v. zijn normen en waarden. Wat jij belangrijk vindt, is misschien niet belangrijk voor je CI-kind. Wat jij nodig hebt, is misschien niet wat je CI-kind nodig heeft.

Ik pleit er nog steeds voor dat CI kinderen gebaren(taal) moeten leren. Ze kunnen daardoor in beide werelden leven en het beste halen van wat ze nodig hebben.
Had ik maar vroeger gebarentaal geleerd. Had ik vroeger met meer slechthorende en dove kinderen contact gehad. Ik vraag mezelf af hoe ik dan zou zijn geworden?
Je kunt oude koeien niet uit de sloot halen en het verleden niet veranderen.
Daarom pleit ik met hart en ziel dat de slechthorende, dove en CI-kinderen niet hoeven op te groeien zoals ik het deed. Geef ze gebaren, geef ze handvaten, geef ze een sterke identiteit. Daar zullen ze alleen maar snel de vruchten van plukken.
Laat de CI-kinderen in contact komen met dove volwassenen, laat ze merken dat ze niet de enigen zijn en dat er mensen zijn die ze echt begrijpen.
Als horende kun je nooit helemaal het CI-kind steunen.

Laten we allemaal nadenken wat de CI-identiteit is en hoe we dat gaan aanpakken in de toekomst.

Doof en CI: een dove slechthorende of een slechthorende dove? (doof Liesje)