Bert Stegeman is trainingsacteur. Bert is slechthorend en schrijft op humoristische wijze over miscommunicaties in het dagelijks leven. Bert fietst graag zonder zijn hoortoestellen door de stad. Een magisch gevoel.

Magie

De stad staat garant voor een onnoemelijke hoeveelheid herrie die meedogenloos mijn apparaten in dendert, dus zet ik ze altijd op de stand “omgevingslawaai uit”. Soms, op de fiets gezeten, doe ik ze uit. Dat is een bijzondere ervaring.

Dan ervaar ik de drukte om me heen als een stomme film waar ik zelf geen deel aan heb, wat natuurlijk een groot gevaar met zich mee brengt, want ik heb er wel degelijk deel aan. Goed kijken dus, geen afslag nemen zonder goed te kijken, enz. Einde waarschuwing, want ik wil het over de ervaring hebben.

De mensen die zich over de stoep bewegen, ergens naar toe, krijgen zonder geluid ineens een dramatische lading. Onwillekeurig komt er begeleidende muziek in me op, meestal iets klassieks en meeslepends. Ik zie de in zichzelf gekeerde, verbaasde, doelbewuste gezichten en begrijp dat ieder mens op de één of andere manier naar het geluk zoekt, dat iedereen tobt met het leven.

De stilte brengt ook magie met zich mee. Neem mijn fietsbel. Ik hoef alleen maar even het palletje naar beneden te drukken en weer los te laten en in de volkomen stilte van deze handeling gaat de fietser voor me aan de kant. En ik hoef er helemaal geen toverspreuk bij te zeggen! Je hebt de wereld in je hand als je geen apparaten in hebt.

Daar denkt de horende anders over. Laatst kreeg ik van vrienden een grote fietsbel cadeau. Ze gaan er blijkbaar van uit dat je zelf de bel goed wilt horen, nou, ik hoorde hem, ook zonder apparaten, het was een regelrecht alarm. Met gepaste trots reed ik voor het eerst de stad in met mijn grote bel en bij de eerste de beste gelegenheid, een vrouw met kind achterop, gaf ik hem van katoen. Het resultaat was verbluffend. De vrouw begon te slingeren, het kind begon te huilen en de fiets eindigde op de stoep tussen de geschrokken voorbijgangers, die mij vervolgens woedend aankeken of ik een misdaad had begaan.

Na nog enkele scheldpartijtjes reed ik stil naar huis waar ik mijn oude belletje weer op het stuur monteerde. Ik kon het niet nalaten nog even de straat op te gaan om de magie weer te ervaren. De magie die je van het leven maken kan.