Onlangs waren er kamervragen van Van Dijken en Vermeij (beide PvdA) aan de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid over zijn opstelling t.a.v. het opzeggen van de annuleringsvergoeding doventolken door de uitvoeringsinstanties per 2009. Betekent dit dat doven zelf de kosten van de annulering van een tolk moeten gaan betalen?

Tolkopdrachten worden met enige regelmaat geannuleerd. De tolk kreeg in het verleden dan wel betaald door Menzis of UWV. Het antwoord van minister Donner bevestigd te laat geannuleerde tolken niet meer betaald zullen worden door de desbetreffende instanties. Formeel gezien kan de tolk dan een rekening sturen naar de dove client.

Wat is nou wijsheid voor mensen die gebruik maken van tolkdiensten? Annuleren als je bijvoorbeeld ziek bent? Of de tolk toch gewoon naar de desbetreffende vergadering laten gaan zodat je niet achteraf een rekening gepresenteerd krijgt? Enfin, hieronder de vragen en antwoorden van minister Donner.

Pascal Ursinus

Vraag 1
Deelt u de mening dat «no show» tarieven en annuleringsvergoedingen een bijdrage kunnen leveren aan de efficiency en kostenbeperkingen in sectoren als de zorg en maatschappelijke dienstverlening? Zo neen, waarom niet?

Vraag 2
Deelt u de mening dat de overheid zich niet, of slechts bij hoge uitzondering, dient te mengen in contractafspraken tussen dienstverleners en hun cliënten? Zo neen, waarom niet?

Vraag 3
Deelt u de mening dat het alleszins gerechtvaardigd is dat als de diensten van een (para-)medische hulpverlener
niet binnen een contractueel bepaalde termijn worden geannuleerd door een uitvoeringsinstantie, er annuleringskosten in rekening worden gebracht?

Vraag 4
Betekent uw uitspraak dat «wij ons dan ook kunnen vinden in het voorstel van de uitvoeringsinstellingen (Menzis en
UWV) om de in het verleden gemaakte afspraak (met de Tolken Gebarentaal) met ingang van 2009 te beëindigen» dat u het nut en de rechtvaardigheid van het in rekening brengen van annuleringskosten (dat in de (para)medische beroepen gangbaar is) in twijfel trekt? Zo ja, waarom? Zo neen, waarom maakt u voor de Tolken Gebarentaal een uitzondering?

Vraag 5
Mogen wij uit uw opmerking dat «het afschaffen van de annuleringskosten de doventolkvoorziening niet in gevaar brengt» vanwege het sinds 2002 gestegen uurtarief opmaken dat afschaffing van de annuleringskosten onderdeel van de onderhandelingen rond dit uurtarief waren? Zo neen, waarom legt u achteraf dit verband dan wel?

Vraag 6
Bent u, in het licht van het algemeen gangbare gebruik van annuleringskosten in de (para-)medische sector, bereid om uw standpunt met betrekking tot afschaffing van de annuleringskosten voor Tolken Gebarentaal te heroverwegen? Zo neen, waarom niet?

Antwoord van minister Donner (Sociale Zaken en Werkgelegenheid).

1 t/m 3
Ik ben met u van mening dat het in het maatschappelijk verkeer algemeen geaccepteerd is dat voor overeengekomen diensten die niet binnen een contractueel bepaalde termijn worden geannuleerd aan de verantwoordelijke contractpartij (veelal de klant) kosten in rekening gebracht worden. Het is daarbij vooral aan partijen zelf om daar afspraken over te maken. Ik ben van mening dat dit principe voldoende stimulans vormt om op een verantwoorde manier om te gaan met het budget.

4 t/m 6
De aangehaalde passage uit mijn brief aan het Dovenschap van 25 februari 2008 ten aanzien van de beëindiging van de in het verleden gemaakte afspraak heeft betrekking op een afspraak uit 2004 tussen CVZ en het UWV om standaard de geannuleerde opdrachten te vergoeden uit het budget van de uitvoeringsinstellingen voor de doventolkvoorziening, ongeacht de verwijtbaarheid. Ik kan mij vinden in het afschaffen van deze in het verleden gemaakte afspraak omdat hiermee ook voor de tolken gebarentaal het algemeen geaccepteerd principe gaat gelden dat de gemaakte kosten op de verwijtbare contractpartij verhaald worden of, indien er geen verwijtbare oorzaak is, de geleden schade ten
laste van het normaal gangbare bedrijfsrisico komt. Voor dat laatste geval is voorzien in het tarief voor de doventolkvoorziening. Omdat hiermee één lijn getrokken wordt met andere dienstverleners in de (para)medische sector, zie ik geen aanleiding mijn standpunt te heroverwegen.