Claire Harrison bokst op tegen de vooroordelen over doofheid op de arbeidsmarkt.

DE – Dove en slechthorende werkzoekenden komen moeilijk aan een baan. Op de banenmarkt, gisteren op centrum De Gelderhorst in Ede, konden ze hun kansen op de arbeidsmarkt vergroten. `Kijken wat iemand wel kan.`

Claire Harrison (29) is negen maanden werkloos. Ze is afgestudeerd laborante en heeft werkervaring, maar solliciteerde ‘al zestig tot tachtig keer’ tevergeefs naar een baan op haar niveau. „Eerst zei ik in mijn brieven dat ik doof was. Niemand reageerde. Nu gaan sollicitatiegesprekken vooral over mijn doofheid. Ik moet me verdedigen voor mijn handicap. Via sms of blueberry kun je de telefoon eenvoudig vervangen. Maar niemand vraagt mijn vorige werkgever daar iets over.“

Doven komen moeilijker aan werk dan horenden. Volgens Annemiek Kramer, vanuit De Gelderhorst organisator van de markt, ontbreken exacte gegevens omdat doven bij het CWI niet als zodanig geregistreerd staan. De Gelderhorst is het landelijk centrum oudere doven in Ede. „Maar uit verhalen weet ik dat werkgevers niet graag doven aannemen.“

Ten onrechte, zegt Fred ter Heide van Refrisk. Dit reïntegratiebureau helpt ongeveer vijfhonderd doven, blinden en autisten bij het vinden van werk. „Dé dove bestaat niet. Sommigen horen vrij goed, anderen hebben veel vakkennis. Er werken slechthorenden bij callcenters, sommige doven zijn beleidsmedewerker of vrachtwagenchauffeur. De kunst is hulpmiddelen te bieden en te kijken wat iemand wél kan.“ Doven lijden onder een luxeprobleem, zegt Ter Heide. Werkgevers nemen liever horend dan doof personeel aan.

Voor werkgevers bestaan aantrekkelijke subsidies. Bij proefplaatsing betaalt de werkgever geen loon, bij vaste banen worden tolken en hulpmiddelen vergoed.

Henk Geytenbeek werkt 25 jaar bij Moba, een Barneveldse machineproducent waar vijf van de 250 werknemers doof zijn. „De lasser hoort niks, de kantinejuffrouw ook niet. Soms kost het wat meer energie om iets uit te leggen. Het hangt erg van iemands houding af. Wie open is en zijn vak beheerst, vindt vanzelf zijn plekje. Bij Moba hadden we een jobcoach in dienst om de doven te begeleiden. Na een jaar was hij weg. Te weinig te doen.“

Harrison heeft ondertussen nog geen werk. Ze bokst op tegen de vooroordelen.

Bron: De Gelderlander