Vandaag las ik via Hearing Loss een artikel waarvan ik dacht,… dat kan toch niet. Nu is dit onderzoek uitgevoerd in de Verenigde Staten maar ik ben benieuwd hoe dit in Nederland zit. Iemand?

Voor het gemak heb ik het artikel vertaald:
Eén van de redenen dat veel mensen niet tevreden zijn met het nieuwe hoortoestel is omdat het hoortoestel niet goed is ingesteld op het eigen/individuele gehoorverlies. Vaak stelt de audicien het toestel in volgens het aanpasprogramma van de fabrikant voor uw gehoorverlies. Jammer genoeg is dit aanpasprogramma niet altijd gelijk aan de aanpassing welke u nodig heeft.

Als uw audicien geen “real-ear metingstellen bij de verschillende frequenties voor het beste resultaat bij uw gehoorverlies.

Een recente studie waarbij gebruik werd gemaakt van de aanpaswaardes van de fabrikant en waar deze werd vergeleken met real ear metingen bleek dat 12% van de toestellen niet was ingesteld op het individuele gehoorverlies.

Nancy Aarts, Ph.D., de onderzoekster:

“Deze studie maakt duidelijk dat de procedure van het aanpassen van een hoortoestel uitgevoerd moet worden inclusief de uitvoering met de probe-microfoon voor een real-ear meting om de correcte aanpassing vast te stellen. Vertrouwen op het protocol van de fabrikant kan resulteren in onvoldoende output bij de meeste hoortoestel gebruikers, als ook te veel versterking voor sommige hoortoestelgebruikers”.

Bron: www.gehoorinfo.nl

De genoemde studie is genoemd in het artikel “The Accuracy and Clinical Usefulness of Manufacturer-Predicted REAR Values in Adult Hearing Aid Fittingsn veel zelfstudie leek ze het aardig te redden, tot een half jaar na het begin van de opleiding haar gehoor haar volledig in de steek liet. Ze besloot dat ze een cochleair implantaat wilde en daarmee ging er een wereld voor haar open. ,,Mijn gehoor was de laatste jaren zo slecht geworden. Het kleine beetje wat ik nog hoorde was voor mij 100 procent omdat ik niet beter wist, terwijl het in werkelijkheid nog maar 5 procent was.

Het implantaat is een klein wondertje, maar het blijft een hulpmiddel. ,,Veel geluiden klinken hetzelfde. Ik hoor bijvoorbeeld geen verschil tussen een mannen- en een vrouwenstem“, zegt Anneke. Na de operatie volgde een periode van revalidatie, waarbij ze geleidelijk aan steeds beter leerde horen.

Een opleiding tot verzorgende ging opeens tot de mogelijkheden behoren. Boonstra, die coördinator is van de opleiding voor volwassenen aan de Friese Poort, kwam een paar keer bij Anneke thuis om haar te informeren. ,,Ik had vanaf het begin het idee dat ze de theorie wel aankon“, vertelt Boonstra, die Anneke steeds heeft begeleid. ,,En als iemand het heel graag wil, dan wil ik me daar voor inzetten.“

Omdat het om volwassenenonderwijs gaat, hoefde Anneke maar twee dagen per week naar school. Dat is voor haar ook wel genoeg. ,,Het is vermoeiend om de hele dag naar een tolk te luisteren.“ Ze deed daarnaast veel aan zelfstudie en voelde zich gesteund door haar klasgenoten.

Momenteel loopt ze drie dagen per week stage in zorgcentrum Erasmushiem in Leeuwarden. ,,In het begin vond ik dat wel spannend, maar het gaat heel goed. Het scheelt dat ik duidelijk spreek, ik heb veel logopedie gehad. Na een dag ben ik wel doodop. Het werk is nieuw en daarnaast moet ik ook nog eens continu opletten of iemand wat zegt.“ Ze is zo trots op haar carrière, dat ze al hardop droomt over een vervolgopleiding tot verpleegkundige. ,,De stof is voor mij niet te zwaar, het enige probleem zijn misschien de stages.
Ik ga het gewoon proberen.“

Bron: Leeuwarder Courant (5 november 2005)