Slechthorendheid is een onzekere en onduidelijke handicap. Als je slecht ziet en bijvoorbeeld -4 hebt, kun je niet zien zonder je bril. Duidelijk, klaar. Het is standaard voor elk persoon. Maar het  gehoor is niet zo makkelijk. Als je 50 decibel verlies hebt, is er nog niet duidelijk hoe je gehoorverlies eruit ziet.

Heb je verlies in de hoge tonen of de lage tonen? En welke toonfrequentie hoor je niet bij welke decibelsterkte? Kun je wel of niet spraakverstaan en vanaf welke decibelsterkte? En je gehoorapparaat; hoeveel versterkt die en hoeveel procent kun je ermee horen?

Door Judith Vogels

Onzekerheid
Toen ik opgroeide was mijn gehoor stabiel. Nu merk ik dat het niet meer stabiel is. Het roept vragen op. Er is een kans dat ik zwaar slechthorend word, maar wanneer? En hoeveel decibel gehoorverlies zal ik hebben? Zal ik uiteindelijk nog wel kunnen spraakverstaan? Bellen? Muziek luisteren? Vogels horen? En wanneer gebeurt dat dan? Over 5 jaar, 10 jaar? Als ik 80 ben?

Zal ik misschien wel doof worden of niet? En blijft mijn gehoor altijd onstabiel of zal het in fases stabiel blijven? Bijvoorbeeld dat mijn gehoor 2 jaar lang zal verslechteren en dan 5 jaar stabiel blijft en daarna weer verslechterd?

Hoe ziet mijn toekomst eruit met mijn slechthorendheid? Ik zou wel een verloop van mijn gehoorverlies willen zien op papier. Op welke leeftijd ik zoveel decibel verlies heb en wat dat betekent voor de communicatie.

Als ik weet dat ik op mijn 30ste zwaar slechthorend ben en niet meer op een ontspannende manier kan communiceren met iedereen, zou ik me erop kunnen voorbereiden. Ik zou hulpmiddelen aanschaffen, mijn familie gebarentaal aanleren enz.

Doof
Ik dacht laatst eraan hoe ik me zou voelen als ik van de ene op de andere dag plotsdoof zou zijn. Het lijkt me vreselijk. Dan moet je alles plotseling regelen maar niet alles kun je via de computer doen,  want veel zaken moet je telefonisch regelen.

Ik zou het bellen en muziek luisteren enorm missen. Met smsen duurt het veel langer voordat je iets hebt afgesproken. Als je belt hebt je misschien binnen  5 minuten iets afgesproken.

Ik ben gebarentaalvaardig, maar mijn familieleden niet. Hoelang zal het dan duren voordat zij de gebarentaal machtig zijn? En dan kan ik veel Nederlandse tv-programma’s niet meer volgen.

En hoe zal het gaan met mijn stem? Als je doof bent, hoor je je stem niet.

Wel of geen CI nemen?
Aan de ene kant denk ik ‘ja’. Dan zou ik misschien weer wat kunnen horen, kan ik misschien weer de muziek horen en spraakverstaan.
Aan de andere kant denk ik ‘nee’. Als ik doof ben, dan is het duidelijk. Ik hoor niets…klaar. Dan heb ik een duidelijke handicap waar mijn familie rekening mee moet houden en dan moeten ze echt gebarentaal leren. Ik vind dat je qua identiteit beter doof kunt zijn dan slechthorend. Aangezien slechthorendheid vaag is. (Dit heb ik vaker uitgelegd in mijn vorige columns).

Ik denk dat als ik plotsdoof zou zijn, ik niet meteen een CI zou nemen. Ik zou eerst wennen aan mijn doofheid, ermee leren leven en de dovenidentiteit verwerven. Ik denk dat als ik een CI neem,  iedereen mij gaat claimen en er vanuit gaan dat ik dan weer kan horen.

Ach ja….zover is het nog lang niet en wie weet zal het nooit gebeuren. Misschien denk ik tegen die tijd anders. Dit is mijn mening.
In mijn volgend column zal ik dieper op de CI ingaan.

Verstaan
Ik was laatst in een café met een persoon aan het praten. Café betekent dat het rumoerig is. De persoon vond niet dat ik slechthorend ben omdat ik hem wel goed kon verstaan. Het hele gesprek vond hij dat ik hem kon verstaan. En dat terwijl ik soms veel moeite heb moeten doen om hem te verstaan en ook een aantal keer om herhaling heb moeten vragen omdat ik hem niet verstond.

Zo had ik ook een gesprek met mijn broer. Hij had mijn vorige column ‘Judith + 1’ gelezen en vond dat ik zijn uitspraken niet goed heb neergezet. Hij vindt dat ik hem goed kan verstaan. Als ik me maar op het gesprek concentreer, moet ik het wel kunnen verstaan.

Fout!

Zij denken en vinden dat ik hen  kan verstaan. Maar wat vind ik ervan? Wat en wanneer kan ik hen verstaan? Niemand heeft het recht om te zeggen tegen mij dat ik hen wel kan verstaan. Het zijn mijn oren, mijn gehoorverlies! Iedereen is daarbij een buitenstaander. Niemand weet hoe mijn gehoor werkt. Niemand weet wat de invloed is van elke toonhoogte en sterkte die ik mis, op mij als persoon en de onderlinge communicatie. En daarbij geef ik niet altijd aan dat ik mensen niet kan verstaan (als ik moe ben of het gesprek niet zo interessant is).

Het gehoor is zo raar. Dit geluid hoor ik wel en dat geluid niet. Ik merk dat door de jaren heen je niet goed kan uitleggen hoe het werkt, wat mijn gehoorverlies precies is en de invloed op mij.

Ik ging laatst een keer naar mijn werk zonder mijn gehoorapparaten in. Mijn werk is heel doof/sh vriendelijk, dus dat kan wel. Het was heel raar zonder gehoorapparaten. Ik hoorde wel, maar veel zachter. Ook merkte ik dat ik veel dingen niet hoorde. Als ik buiten was en er reden geen auto’s, hoorde ik helemaal niets. Het was heel stil….lekker rustig maar ook beangstigend.

Toen ik ’s avonds weer mijn gehoorapparaten in deed, leek het alsof een vriendin aan het schreeuwen was, terwijl ze gewoon praatte. Ik ben heel blij met mijn gehoorapparaten. Het zorgt ervoor dat ik de auto’s beter hoor, dat ik mensen achter mij hoor lopen, dat ik mensen mijn naam hoor roepen…zonder gehoorapparaten ben ik meer afhankelijker van gebarentaal. En met mijn gehoorapparaten kan ik zelf bepalen of ik wil horen of niet.

Wat als…..ik heb veel vragen die niet beantwoord kunnen worden omdat we niet in de toekomst kunnen kijken. Misschien is het maar beter zo en moet je alles over je heen laten komen. Maar toch….