Aan talent geen gebrek: de uitreiking van de CAPawards 2009!
Vrijdag 28 augustus 2009, 21.25 – 23.00 uur, Ned 1

Wie wordt de nieuwe ambassadeur van Onbeperkt Nederland? Op dit moment zijn er nog negen finalisten in de race, onder wie Arthur Manders.

De CAPawards zijn in het leven geroepen door de TROS en de Lucille Werner Foundation. De Lucille Werner Foundation wil ertoe bijdragen dat de samenleving open staat voor mensen met een handicap en geen negatief oordeel verbindt aan het hebben van een handicap. En daarnaast dat mensen met een handicap een positief zelfbeeld hebben en eigen kracht inzetten om hun (levens)doelen te bereiken. De CAPaward dragen hieraan bij.

De zilveren CAPawards worden uitgereikt in drie verschillende categorieën: fysiek (sport), cultuur en entertainment, en carrière. Per categorie waren er zes genomineerden. Tot eind juli kon je via internet stemmen op je favoriete kandidaat. Er zijn nu negen finalisten (drie per categorie). Tijdens de live uitzending kiest een deskundige jury per categorie een winnaar die de zilveren CAPawards ontvangen. Het publiek kan vervolgens de rest van de avond stemmen wie van deze drie kandidaten de gouden CAPaward wint én een jaar lang ambassadeur wordt van Stichting Onbeperkt Nederland.

Op de website van de CAPawards staat elke dag een column van één van de finalisten. Gister was het de beurt aan Arthur Manders. Hieronder staat zijn column:

Er is nog een lange weg te gaan….

Het leven in de maatschappij is soms niet wat het lijkt of zou moeten zijn. Wat is nu wel of niet acceptabel in het dagelijkse leven van iemand met een lichamelijke beperking. Wij proberen in Nederland altijd balans te vinden tussen de objectieve en subjectieve waarheden.

Echter, als we praten over het goed luisteren naar mensen met een beperking en de ondersteuning die zij behoeven om normaal te kunnen functioneren, dan kan het wat mij betreft allemaal nog veel beter. Het is heel begrijpelijk en ook niet vreemd dat mensen die niet vertrouwd zijn met mensen met een beperking snel naar dingen gaan kijken als wat kost het en hoeveel tijd en energie het van ze vraagt om hierbij ondersteuning te verlenen. Een heel normale reactie zou je denken, maar niet helemaal correct naar mijn mening. Het zijn vaak juist de mensen die helpen of begrip tonen naar gehandicapte mensen toe omdat ze het zelf hebben ervaren wat het is om hiermee te moeten leven. Ik zie dit ook terug in de eigen omgeving getuige de verhalen die mij bereiken.

Juist, onbekend maakt onbemind, of de weg van de minste weerstand wordt sneller opgezocht. Daarom is het zo belangrijk dat de positieve kanten van het hebben van én moeten leven met een beperking veel meer zal moeten worden belicht om het ijs te kunnen breken en de drempel mede hierdoor aanzienlijk verlaagd kan worden.

Genoeg schrijnende voorbeelden in de praktijk dat de ernst hiervan nog niet diep genoeg doordringt in de maatschappij en we nog veel werk moeten maken van een sterk verbeterde bewustwording alsmede begrip hieromtrent. Is het nu omdat we in een ieder-voor-zich cultuur leven waarbij de commercie hier en daar een grote rol speelt, en er daarom minder aandacht is voor de individuele behoeften van de mensen waar het omgaat die van toegevoegde waarde kunnen zijn? De waarheid ligt ergens in het midden.

Het werken aan de bewustwording moet veel meer prioriteit krijgen want juist hier liggen de wortels naar een sterk verbeterde denk- en leefcultuur ten faveure van mensen met een lichte tot zware beperking. Laat mij een praktijkvoorbeeld geven om te laten zien waar ik denk dat we dit beter anders moeten gaan benaderen omdat er anders nooit met de sceptische verwachtingen van mensen met weinig kennis en ervaring hierover kan worden afgerekend.

Zo moest een afgestudeerde dove bedrijfseconoom op sollicitatiegesprek komen voor de functie van een controller. Op basis van zijn uitstekende CV en ervaring is deze uitgenodigd om te komen. Bij binnenkomst samen met een gebarentolk kreeg de kandidaat gelijk de vraag voorgeschoteld waarom deze een tolk had meegenomen. Na een korte uitleg drong het door in de hoofden van de werkgever door dat de kandidaat doof was en in de communicatie afhankelijk is van een doventolk. Kunt u zich voorstellen wat er op dat moment door de hoofden heen gaat van de werkgever? In mijn ogen geheel onterecht, want de capaciteiten van de kandidaat blijken plotsklaps niet meer ter discussie te staan maar zijn doofheid en dus enkel een cosmetisch aspect.

Maar dat is nog niet alles; het ergste moet nog komen. Zet u zich daarvoor maar even schrap….. de kandidaat kreeg de vraag of hij alles wat in zijn CV stond op eigen benen heeft bereikt, want hij had een geweldig goede CV waarin stond dat hij ook nog cum laude was afgestudeerd! Verbaasd reageerde de kandidaat via de tolk dat alles wat in de CV stond beslist op waarheid berust en dat men de in de CV genoemde referenties gerust kon raadplegen als een extra stukje overtuiging. Maar de personeelschef en potentiële leidinggevende gaven aan dat dit niet nodig is en de inhoudelijke prestaties moeilijk te kunnen geloven. “Want, zo gaf de personeelschef onomwonden aan; wat u in uw CV heeft gezet is nagenoeg onmogelijk voor een dove om dat te bewerkstelligen, want wij hebben op de postkamer ook een dove post sorteerder werken…”

Verdere toelichting lijkt mij overbodig over hoe het gesprek afliep, maar het is zonneklaar dat dit voortkomt uit onwetendheid en dat er onbewust appels met peren worden vergeleken, terwijl ieder mens met of zonder beperking gewoon uniek is in zijn doen en laten, dus ook wat zijn of haar capaciteiten en talenten betreft. Voor hetzelfde geld had deze bedrijfseconoom door zijn talentvolle bedrijfseconomische ingevingen bakken met geld binnen kunnen halen voor het bedrijf ondanks zijn doofheid. Maar ja, dit weet je pas als je zo iemand een eerlijke kans geeft.

Wat is nu wijsheid? Dit soort situaties kan je voorkomen door zoveel mogelijk mensen in de bevolkingslagen op een overtuigende manier aan te geven dat mensen met een beperking tot veel in staat kunnen zijn als ze maar de kans krijgen! De bereidwilligheid wordt dan ook groter en zulke mensen krijgen ook sneller een kans.

Om dit diep genoeg in de samenleving of bedrijfsleven en overheden door te laten dringen hebben we daarom nog een zeer lange weg te gaan….

Arthur Manders

Live uitzending `Aan talent geen gebrek: uitreiking van de CAPawards 2009`
wanneer?   vrijdag 28 augustus
welk net?   Ned 1
hoe laat?   21.25 uur