Voor sommige dove mensen blijft lezen moeilijk. Geschreven taal heeft een andere grammatica dan de gebarentaal. Dat maakt het lastig. De klanken die geschreven staan, krijgen horende personen de hele dag aangeboden. Dove personen krijgen dat niet op die manier mee.

"Alsof doven niet kunnen lezen," smaalde een uitgever enige jaren geleden, toen bekend werd dat het Fonds voor de Letteren geld had uitgetrokken om literatuur te vertalen in Nederlandse Gebarentaal. De Vereniging van Letterkundigen kwam met exact hetzelfde laatdunkende commentaar.

Zoef, iedere keer worden er zomaar 1 op de 2000 Nederlanders onder het tapijt geveegd, afgeserveerd in één enkel zinnetje. Want zoveel mensen worden er doof geboren of verliezen hun gehoor voordat ze de basisbeginselen van het Nederlands hebben kunnen oppikken. Daarmee zijn ze overigens niet hun taalvermogen kwijt. Dat zit namelijk niet in, maar tussen de oren. Doven vormen het levende en levendige bewijs hoezeer taal in ons ingebakken zit. De taaldrift móet eruit, en als het niet via het ene kanaal (praten en luisteren) gaat, dan heeft moeder natuur nog wel een ander in de aanbieding: gebaren en zien.

Lees het volledige artikel op de website van Ouders Online.