Column Margriet: Zuurstof is geen sonde

Na maanden ben ik weer voor het eerst uit eten geweest. In de open lucht, alles keurig coronaproof. Tafeltjes van twee, en netje anderhalve meter uit elkaar.

Samen met iemand die me heel dierbaar is geworden zat ik aan een tafeltje. Er waren nog meer bekenden en er hing een geweldige sfeer. Het was een vegetarische maaltijd. Hoewel ik geen vegetariër ben, probeer ik wel al een tijdje minder vlees te eten. Alle beetjes helpen.

Ik had vooraf bij het restaurant aangegeven dat ik een sonde heb en dus kleine porties eet, omdat mijn maag het anders niet aankan. Als eerste kwamen er amuses van erwten en weet ik wat, maar het was zalig. Eigenlijk zijn amuses echt iets voor mij, niet te groot, niet teveel.

Daarna kwam het volgende gerecht en werd het me eigenlijk al wat teveel. Maar het smaakte zo vreselijk lekker dat ik wat meer at dan goed voor me was. Ik liet wat staan. De kok kwam langs om te informeren of het allemaal naar wens was. Hij zag dat mijn bord niet leeg was en vroeg of ik het niet lekker vond. Ik verteld hem over mijn verzoek om kleine porties. Ik was er vanuit gegaan dat ze me in dit restaurant nog wel zouden kennen en dat het daarom vanzelf goed zou komen. Niets bleek minder waar. Er was namelijk ook een man aanwezig die aan de zuurstof zat. Het personeel dacht dat hij degene was met de sonde… en dus had die man de kleinere porties gekregen.

Het gebeurt wel vaker dat mensen een sonde verwarren met het krijgen van zuurstof. Toen mijn sonde nog in mijn neus zat, hoorde ik voorbijgangers regelmatig zeggen: ‘Zo jong en nu al aan de zuurstof.” Nu de sonde in mijn buik zit en de slang onder mijn trui of jurk uitkomt, hoor ik dingen als: ‘Als ik een katheter had, ging ik echt niet de straat op’. Onwetende mensen die onhandige opmerkingen maken. Ik maak me er niet meer boos om. Het zegt vooral iets over deze mensen. Ze lijken niet te beseffen dat iets wat ze hardop zeggen ook door anderen gehoord wordt. Zelfs door iemand met hoortoestellen.

In dit restaurant was het een ander soort misverstand. Het personeel hoorde dat er iemand aanwezig was met een sonde; ze zagen de man, wat vermagerd, met een zuurstofslang en een rollator en gingen er vanuit dat het om hem ging. Want bij een sonde denk je niet aan iemand zoals ik: vol, heel vol, door de medicatie. En altijd een mooi getinte huid alsof ik net op vakantie ben geweest…. Ik begrijp het misverstand wel, maar een volgende keer ga ik het vooraf wel even iets duidelijker zeggen.