Doven en slechthorenden vergeten groep op de werkvloer
Door het historisch lage werkloosheidspercentage hebben Nederlandse werkgevers moeite om voldoende mensen te vinden. Met name binnen de ICT zorgt dit voor problemen. In hun zoektocht naar personeel zien werkgevers echter een belangrijke groep over het hoofd: dove en slechthorende jongeren.
Dove en slechthorende jongeren hebben geluk als ze al worden uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek. Werkgevers zijn bang dat de communicatie met een dove medewerker te veel energie kost of voor miscommunicatie zorgt. Ook de angst voor extra kosten, bijvoorbeeld voor de inzet van een tolk, speelt een rol.
Toch blijkt bijna iedere werkgever die actief deelneemt aan de emancipatie van doven en slechthorenden tevreden. Dit is tenminste de feedback die ze ontvangen bij Grow2Work, de landelijke organisatie die zich inzet voor arbeidsparticipatie van deze groep.
Half oor
Nienke Oosting, coördinator van ProjectYou2Work (PY2W), een onderdeel van Grow2Work, vertelt in het FD: ‘Vaak zijn een aantal aanpassingen nodig voor een dove of slechthorende collega, zoals een speciale headset voor het bellen met een mobiele telefoon of een trilapparaatje dat mensen op een bouwplaats dragen om elkaars aandacht te trekken. Soms moet worden nagedacht over een ruimte waar in stilte kan worden gebeld of is incidenteel een tolk voor een aantal uren per week vereist. Daar staat tegenover dat het UWV bijdraagt in de kosten. De belangrijkste aanpassing kost echter niets: er een gewoonte van maken je slechthorende werknemer aan te kijken en duidelijk te spreken. Een slechthorende zal niet snel met een half oor naar je zitten luisteren en ondertussen zijn mobiel checken.’
Droombaan
Ook de slechthorende Emre Kurman (rechts op de foto) werd in sollicitatieprocedures steeds afgewezen. ‘Ik zat alleen maar te stressen,’ zegt Emre. ‘Ik zag de toekomst somber in. Toen ontdekte ik PY2W en besloot me aan te melden. Dat maakte voor mij het verschil.’
Emre vertelt over zijn buddy Claire (op de foto in het midden) die hem vanuit PY2W hielp met het maken van een goed cv en het herschrijven van zijn motivatiebrief. Na slechts drie sollicitatiegesprekken werd Emre aangenomen als administratief medewerker bij de Rechtbank. ‘Ik had niet verwacht dat ik zo’n droombaan zou krijgen,’ zegt Emre, ‘ik ben echt super blij!’
Meld je aan!
Sta jij ook te springen om aan je droombaan te beginnen? Maar weet je nog niet helemaal hoe je daar komt? Of loop je vast met solliciteren en weet je even niet meer waar je nou echt gelukkig van wordt? Meld je dan aan bij PY2W, zodat zij samen met jou kunnen kijken hoe jij stap voor stap dichterbij je ideale baan kunt komen. Stuur een mail naar Nienke Oosting (links op de foto): nienke.oosting@grow2work.nl.
Bron: FD en Grow2work
Reacties
Het is natuurlijk vreselijk als werkgevers doven en slechthorende niet in aanmerking laten komen voor een baan waarop zij hebben gesolliciteerd. Ik kan daar over meepraten. Toen ik ongeveer 40 jaar geleden zeer slechthorend werd door een foute behandeling van een K & N-arts, en ik moest gaan solliciteren na een scheiding, heeft mij dat heel wat moed ontnomen, omdat ik niet werd geaccepteerd.
Inmiddels ben ik 84 jaar en heb al die tijd van een uitkering moeten leven tot de pensioengerechtigde leeftijd. Toch krijg ik het idee dat werknemers wat toeschiettelijker zijn geworden, vergeleken met de jaren 80-tig.
Neemt nu niet weg dat ik tegen andere problemen op loop.
Ik ben afhankelijk van mij PC omdat ik telefoongesprekken niet kan verstaan als ik b.v. een reactie wel geven aan gemeente, zorg etc. of een vraag moet stellen.
Deze instanties hebben merendeels géén emailadressen om te reageren.
Het wordt hoogtijd dat deze instanties het voor doven en slechthorenden de mogelijkheid gaan bieden om met ze te kunnen communiceren.
Voor velen valt e-mailen niet meer onder communiceren. Geen idee hoe die breins werken. Kwam hier achter door een paar e-mails met de dringende vraag hun te mailen hoe ze met mij in contact kunnen komen. Tja, ze hadden mijn e-mailadres en mijn huisadres, ik ben dus echt bereikbaar.
.
In voorkomende gevallen vraag ik dus iemand om te bellen en te vragen wat het e-mailadres is. Of ik vraag iemand om te bellen en te vragen of ze hun e-mails willen lezen EN beantwoorden. Ik ken iemand die als het moet rustig om de week naar datzelfde adres belt om te vragen te lezen & beantwoorden, dat volhoudend tot de e-mailcommunicatie begonnen is.
Alleen de Belastingdienst geeft geen mailadres weg als ze dat niet uitdrukkelijk zelf willen. Eerst per briefpost aanvragen…
.
Je moet dus iemand kennen die niet over jouw hoofd heen gaat praten, regelen, bedisselen, maar die net als jij vindt dat je gewoon rechtstreeks contact met iemand moet kunnen hebben.
[…] Lees hier een uitgebreid bericht: Doven en slechthorenden vergeten groep op de werkvloer […]