Schakelen met accenten en hoorhulpmiddelen

Om mijn kennis van Engelse grammatica op te frissen en bij te spijkeren, heb ik hier in Londen de afgelopen maand de cursus EFL Intensive English Course Upper intermediate gevolgd. Ik kwam terecht in een klas met – louter vrouwelijke – cursisten uit Spanje, Turkije, Zwitserland, Frankrijk, Japan en Iran. De docenten spraken uiteraard alleen Engels. Al met al een bont gezelschap van verschillende accenten en culturen waarbij mijn cochleair implantaat (CI) de nodige uitdaging voor de kiezen kreeg.

Gelukkig had ik nét voordat ik naar Londen ging mijn vergoeding geregeld voor de Table Mics, dus die kon ik nog op het nippertje meenemen in de koffer. De Table Mics zijn extra microfoons die je kunt verspreiden in een ruimte waardoor je beter kunt spraakverstaan op afstand en in groepen. Ook de Roger Pen had ik in de aanslag, dus ik was optimaal voorbereid. De Roger Pen gaf ik aan de docent, en de Table Mics legde ik op twee strategische punten op de tafels. We kregen verschillende docenten dus ik moest steeds weer opnieuw uitleggen dat ik soloapparatuur nodig had en vragen of de betreffende docent de Roger Pen wilde omhangen. Maar gelukkig was iedereen begripvol en behulpzaam.

Ingrijpen

Voordat ik deze extra hulpmiddelen had, volgde ik ook regelmatig een cursus. Maar ik realiseer me nu hoeveel ik toen eigenlijk gemist heb. De docent kon ik meestal wel goed verstaan, maar ik had veel moeite met het verstaan van de cursisten. In Nederland heb ik recht op tolkuren en zet ik tegenwoordig een schrijftolk in, maar als ‘gast’ in Engeland heb ik (nog) geen recht op dit soort uren. Hoe dan ook is het geweldig om zo veel te kunnen verstaan en mee te kunnen lachen en praten. En het is ook ontzettend leerzaam, want je leert niet alleen van de docent, maar juist ook van de vragen uit de klas.

In een klas vól vrouwen wordt natuurlijk lekker veel door elkaar gekletst, gelachen en geluisterd. Dus ik moest af en toe wel even ingrijpen, want de microfoons kunnen niet de input van meerdere bronnen tegelijk verwerken of doorgeven. Als de docent aan het woord is, dan is het geluid van de Roger Pen leidend. Gaat daarna iemand in de klas praten, dan ligt de focus weer bij een van de Table Mics. Als men netjes één voor één praat, kan ik vrijwel alles verstaan, ook achterin. Maar als drie mensen tegelijk gaan praten, dan gaat het mis. Dat geldt natuurlijk evengoed voor mensen die goed horen. Als we door elkaar gaan praten is het niet meer te verstaan.

Mensen ‘uitzetten’

De lessen waren heel dymisch en interactief. We kregen steeds verschillende oefeningen die je met met de cursist naast je mocht uitvoeren. Van het beantwoorden van vragen aan de hand van de tekst, tot het vertellen van een verhaal waarin je de zojuist nieuw opgedane vocabulaire gebruikte. Zo waren er dus steeds zes koppels tegelijk in gesprek met elkaar. En toen kwam voor het eerst de afstandsbediening van de Table Mics van pas. Want je kunt ze dus ook muten. Oftewel, tijdelijk even de andere mensen uitzetten (hier worden natuurlijk vaak grapjes over gemaakt ;)) Wat een luxe.

Op zulke momenten moet ik echter wel weer de Roger Pen van de docent terugvragen zodat ik die vervolgens kan gebruiken om de persoon naast me te kunnen verstaan. Het werkte perfect, maar ik moest dus wel steeds schakelen: pen teruggeven aan docent, microfoons weer aanzetten etc. Zeker wanneer een interactie heel kort duurde, werd dat wel een beetje gedoe.

Schaamte voorbij

Het voordeel van dit continue schakelen is echter dat ik na deze cursus niet alleen veel nieuwe woorden en Engelse grammatica heb geleerd, maar dat ik ook behendig ben geworden in het gebruik van mijn soloapparatuur. En ik voel me ook niet meer bezwaard om de microfoons te gebruiken en aan een docent te vragen om te pen om te hangen. De cursisten waren er ook al heel snel aan gewend, zij kwamen zelfs na afloop steeds de Table Mic aan mij teruggeven. Geweldig!

Frances (35) is freelance redacteur voor onder andere Berengroep en draagt een cochleair implantaat (CI). Deze zomer is ze een paar maanden in Londen om zich meer te verdiepen in haar Engelse roots. Voor doof schrijft ze columns over interessante dingen die ze meemaakt als slechthorende.