Een professor van de universiteit in Toronto, Canada, doet onderzoek naar de invloed van muziek op het beter kunnen verstaan van gesproken taal bij slechthorendheid.
Iedereen met gehoorachteruitgang zal het beamen: gesprekken versta je steeds minder goed en je vraagt je steeds vaker aan je gesprekspartner: ‘Sorry, wat zei je?’. Hoorapparaten werken vaak ook niet afdoende. Ze zorgen er wel voor dat geluid gehoord wordt, maar spraakverstaan blijft moeilijk. Ryerson University in Toronto doet onderzoek naar de invloed van het luisteren naar muziek op het verbeteren van het gehoor.

Luidruchtige ruimtes
Het onderzoek wordt geleid door Frank Russo, professor in de psychologie en directeur van het Science of Muziek, Auditory Research and Technology Lab van de universiteit van Toronto. Hij stelt dat de grootst gehoorde klacht onder slechthorenden is dat zij moeite hebben met het verstaan van spraak in een luidruchtige ruimte. Middels muziek wil Russo onderzoeken of het gehoor op korte termijn weer gestimuleerd kan worden. Volgens hem kunnen de deelnemers door het volgen van een bepaalde stem, de frequentie als ‘anker’ gebruiken en daardoor beter verstaan.

Russo stelt dat hoorhulpmiddelen niet optimaal werken bij het spraakverstaan. Geluiden worden met deze apparaten wel beter waargenomen, maar spraakverstaan is meer een taak van de hersenen, dan van de oren. Hij wil met dit onderzoek achterhalen of het maken van muziek kan bijdragen aan het beter verstaan bij mensen met een gehoorachteruitgang.

Een-op-een situaties
Eén van de deelneemsters is Linda White (77). White was werkzaam als onderwijzeres en hoofd van een school. Ze is slechthorend geworden in de loop der jaren en maakt nog geen gebruik van hoorhulpmiddelen. Ze wil dit wel gaan doen in de toekomst. White heeft vooral moeite met spraakverstaan in luidruchtige situaties. Een-op-een lukt meestal wel, alhoewel ook dat soms voor problemen zorgt. ‘Een persoon kan net naast je staan en nog versta je hem of haar niet goed. Daarom doe ik mee met dit onderzoek, om te kijken of ik door middel van muziek, beter kan omgaan met mijn gehoorverlies.’

Het onderzoek
Naast White doen nog elf andere deelnemers mee aan dit onderzoek, voornamelijk vrouwen, van boven de 50 jaar. Zij hebben geen muzikale achtergrond en werken mee aan vier bekende liedjes. ‘Love and Marriage’ en ‘Smile’ van Charlie Chaplin zijn daar twee voorbeelden van. Koorregisseur Sina Fallah schotelt de deelnemers een vocale uitdaging voor. Ze moeten de liedjes zingen in d-mineur met hoge en lage tonen. Zij moeten dit thuis oefenen met behulp van speciale software. Deze geeft aan of ze zuiver of vals zingen. Elke sessie duurt tien weken, met een repetitie van twee uur per week.

De onderzoekers volgen ook een groep deelnemers die niet meezingen, maar wel luisteren naar veel muziek. En een groep mensen die niets met muziek doen tijdens het onderzoek. Niet luisteren en niet meezingen. Alle deelnemers ondergaan een voor- en na-evaluatie.

Resultaten
Officiële onderzoeksresultaten zijn nog niet verspreid, want het onderzoek loopt nog. Ryerson University is van plan de resultaten te presenteren tijdens een conferentie over muziek, geluid en gezondheid in Boston, Amerika in de zomer van 2017.
Gebaseerd op: NPR.org