De meeste Nederlanders geven hun voorkeur aan erg dure hoorapparaten. Daarvoor leggen ze bovenop het bedrag dat de zorgverzekeraar terugbetaalt, zelf vaak tussen de 500 en 1000 euro op tafel per hoorapparaat. Maar een duurder apparaat wil nog niet zeggen dat het ook een beter hulpmiddel is.

In Nederland valt de vergoeding van een hoortoestel onder de basispakket en bedraagt +/- 500 euro voor een hoorapparaat aan één oor en ongeveer 950 euro voor hoorapparaten aan beide oren. Mensen komen voor een vergoeding in aanmerking wanneer hun beste oor een gehoorverlies heeft van minimaal 35 dB. Meer dan de helft van de mensen na de leeftijd van 60 en meer dan 80% van de zeventig plussers kampt, in meer of mindere mate, met een achteruitgang van het gehoor. Dit probleem kan gedeeltelijk worden verholpen met een hoorapparaat.

Momenteel zijn er ongeveer 1.200.000 Nederlanders die voor terugbetaling in aanmerking zouden kunnen komen en naar schatting zal dit aantal door de veroudering in 2030 tot 2 miljoen stijgen. Jaarlijks schaffen slechts ongeveer 25.000 mensen zich een hoorapparaat aan, dus lang niet iedereen die voor terugbetaling in aanmerking komt koop effectief een hoorapparaat. Meer dan 60% kiest daarbij voor een hoorapparaat aan beide oren.

Percentage
Volgens het Nationaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg (NKG) is de voornaamste oorzaak dat mensen een duur hoorapparaat aanschaffen dat de Nederlandse audicien een percentage krijgt van de prijs van het verkochte apparaat. Daarom prijzen de audiciens onnodig dure apparaten aan. Het NKG raadt daarom aan om de terugbetaling van de diensten van de verkoper te scheiden van die van het hoorapparaat. Daarnaast zouden de patiënten verschillende hoorapparaten moeten kunnen uittesten, ook de goedkoopste die geen opleg van de patiënt vereisen. Zo kunnen de patiënten de beste keuze maken in functie van hun financiële situatie, levensstijl en gehoorvereisten. Tenslotte stelt het NKG voor om door middel van openbare aanbestedingen de fabrikanten van hoorapparaten met elkaar te laten concurreren en zo de prijzen te laten dalen tot het niveau van de buurlanden.

Bron: ANGO afdeling `s-Hertogenbosch, auteur: Ton van Vugt